6
Ουκρανία: αναμνήσεις από μια χώρα εν ειρήνη.
Author- Traveler
Ουκρανία. Μπορεί να μην ήταν ποτέ πολύ τουριστική αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει πολλά ενδιαφέροντα και πολλές ομορφιές.
Σεπτέμβριος 2003.
Φτάνω βράδυ στην Οδησσό (Odessa) https://el.wikipedia.org/wiki/Οδησσός και πηγαίνω κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Μπαίνοντας με υποδέχεται η φωνή της Δέσποινας Βανδή, που μου τραγουδάει “Γεια” την τότε επιτυχία της, που είχε εισχωρήσει στην διεθνή μουσική σκηνή.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός στην Οδησσό
Ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα στην Οδησσό
Το πρωινό με βρίσκει στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, που σφύζει από ζωή. Πολλές καφετέριες σαν κιόσκια, όπου σου προσφέρουν και κουβερτάκι για να αντιμετωπίσεις το ψύχος.
Άρρηκτα συνδεδεμένη η πόλη με την ελληνική ιστορία, μιας και εκεί γεννήθηκε η Φιλική Εταιρεία.
Στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη με έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, που αποτυπώνεται και σήμερα στα κτίρια και τη ρυμοτομία της.
Το Κιέβο (Kiev) https://el.wikipedia.org/wiki/Κίεβο χαρακτηρίζεται ως η πόλη των χρυσών τρούλων. Χτισμένη στις όχθες του Δνείπερου, μια από τις πιο παλαιές πόλεις της Ευρώπης, μεγαλοπρεπής με πλoύσια ιστορία και επιβλητική αρχιτεκτονική. Βέβαια οι εκκλησίες της, όπως και σε όλη την Ουκρανία, εντυπωσιάζουν.
Ο Βυζαντινός Καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας ένα μπαρόκ αριστούργημα με χρυσούς τρούλους του 11ου αιώνα.
Το καμπαναριό του Καθεδρικού ναού της Αγίας Σοφίας στο Κιέβο.
Η μπαρόκ επίσης εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, γνωστή ως «Μονμάρτη του Κιέβου», μιας και βρίσκεται,- όπως και η Sacre Coeur της Μονμάρτης στο Παρίσι – σε λόφο, όπου η λιθόστρωτη κατηφορική διαδρομή από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, ενώνει την Άνω Πόλη με την ιστορική εβραϊκή γειτονιά του Pοdil.
Η μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στο Κιέβο.
Ο Καθεδρικός του Αγίου Μιχαήλ, προστάτη Αγίου του Κιέβου, με τους επτά χρυσούς τρούλους και το χαρακτηριστικό γαλάζιο χρώμα του.
Ο Καθεδρικός του Αγίου Μιχαήλ στο Κιέβο.
Και φυσικά η Λάβρα των Σπηλαίων (Kiev Caves Monastery), η μεσαιωνική Μονή των Σπηλαίων (11ος αιώνας), ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Κιέβου, απλωμένη σε δύο δασώδεις πλαγιές πάνω στον Δνείπερο.
Είναι ένα επιβλητικό αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα, χαρακτηρισμένο, μαζί με τον Καθεδρικό της Αγίας Σοφίας, ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ.
Το μοναστήρι Πετσέρσκαγια Λαύρα ιδρύθηκε από τον έλληνα μοναχό του Αγίου ‘Όρους, Αντώνιο.
Στις κατακόμβες της φιλοξενούνται τα σκηνώματα πολλών αγίων της Ουκρανίας.
Λάβρα των Σπηλαίων στις όχθες του Δνείπερου.
Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου στη Λάβρα.
Λεπτομέρειες από τον Ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου στη Λάβρα.
Η Αγία Πύλη της Λαύρας αποτελεί την είσοδο στο μοναστήρι.
Αξίζει μια επίσκεψη στο Chernobyl Museum, όπου βλέπουμε όλο το χρονικό της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ το 1986 και τις συνέπειες αυτού στην ανθρώπινη ζωή.
Το 10 ωρών τρένο με φέρνει από το Κίεβο στο Kamianets-Podilskyi https://en.wikipedia.org/wiki/Kamianets-Podilskyi. Αυτή είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ουκρανίας στην ιστορική περιοχή Podolia στο δυτικό τμήμα της χώρας.
Είναι μια πόλη, που έχει διατηρήσει το πνεύμα του Μεσαίωνα, ενώ αναπτύσσει ραγδαία το τουριστικό της δυναμικό. Το Kamianets είναι η μεγαλύτερη πόλη, η οποία δεν είναι περιφερειακό κέντρο στη Δυτική Ουκρανία. Ωστόσο, ο αριθμός των αρχιτεκτονικών μνημείων είναι τρίτος στην Ουκρανία μετά το Λβιβ και το Κίεβο. Όλα αυτά κάνουν αυτή την πόλη ένα από τα καλύτερα μέρη για επίσκεψη στην Ουκρανία.
Χαρακτηριστικό αξιοθέατο το μεγάλο φρούριο που περιβάλλεται από ένα φαράγγι, στον πυθμένα του οποίου ρέει ο ποταμός Smotrych (Σμότρυχ). Είναι ένα πρώην ρουθηνικο-λιθουανικό κάστρο και αργότερα ένα πολωνικό φρούριο τριών τμημάτων.
Προσελκύει με την ομορφιά και το μυστήριο του μέχρι σήμερα επισκέπτες από όλη την Ουκρανία και τον κόσμο.
Οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι το φρούριο «χτίστηκε με το χέρι του Θεού», επειδή η ίδια η φύση του έδωσε εκπληκτική ικανότητα να παραμένει απόρθητο στους εχθρούς και ευνοϊκό για τους φίλους. Απότομες βραχώδεις όχθες που υψώνονται πάνω από τη μεγάλη κοίτη του ποταμού Smotrych, ψηλοί τοίχοι με πολεμίστρες εξοπλισμένοι με ισχυρό αμυντικό οπλοστάσιο αρχαίοι θρύλοι και εκπληκτικό τοπίο – όλα αυτά το κάνει απίστευτα όμορφο και μυστηριώδες.
Καταλήγω στη Λβιβ μια πόλη που το ιστορικό της κέντρο έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO το 1998 ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Κι εδώ είναι που σκέπτομαι ότι αυτή η παγκόσμια κληρονομιά γίνεται βορά στα αδηφάγα πολιτικά συμφέροντα!
Δομινικανή εκκλησία στη Λβιβ
Το μνημείο του εθνικού ποιητή της Ουκρανίας Taras Shevchenko.
Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου Solomiya Krushelnytska
H Λβιβ ιδρύθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα και εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό κέντρο, και ισχυρή ελληνική παροικία, κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.
Πρόκειται για τη λιγότερο «σοβιετική» και την περισσότερο «κεντροευρωπαϊκή» πόλη της Ουκρανίας, που παραμένει αυθεντική και ανόθευτη.
Η πόλη έχει πολλά πανεπιστήμια και πολλοί φοιτητές από το εξωτερικό έρχονται για να σπουδάσουν εδώ. Αυτό έχει κανει τη Lviv μια νεανική ζωντανή πόλη γεμάτη μπαρ, καφετέριες και clubs.
Ένα από τα πολλά, που με εντυπωσίασαν σ’αυτή τη χώρα ήταν η κομψότητα των γυναικών. Έβλεπες παντού καλοντυμένες, πολύ θηλυκές γυναίκες, κοκέτες, σε μια χώρα, που δεν είχε και ιδιαίτερα οικονομική άνθηση!
Hotel George
Λεωφόρος Svoboda
