Από τον Χρ;hστο Νέζο
Απόλλωνας Νάξου: Το φημισμένο ψαροχώρι στον ομώνυμο κόλπο, διάσημο για τον μόνιμο πλέον κάτοικο του, που δεν μπόρεσε να ταξιδέψει τον 5 αιώνα π.Χ. για τον μόνιμο προορισμό του και από τότε παραμένει αγέρωχος ξαπλωμένος να θυμίζει πως ετούτο το νησί ήταν σπουδαίο.
Απόλλωνας Νάξου
Ο Απόλλωνας απέχει φίλοι μου γύρω στα 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την χώρα της Νάξου. Οι μόνιμοι κάτοικοί του, με την απογραφή του 2011, είναι 129.
Οδηγώντας, λοιπόν, με προορισμό μας τον Απόλλωνα ακολουθούμε τον δρόμο που είναι χαραγμένος αρκετά μέτρα ψηλά από την ακτογραμμή, με υπέροχη θέα, περνώντας από μικρά παραλιακά χωριουδάκια και τους γνωστούς αμπελώνες του νησιού. Σε αυτή την περιοχή βλέπεις τα αμπέλια να ξεκινούν από τις παραλίες και να φτάνουν έως αρκετά ψηλά στο βουνό, όπου οι κάτοικοι έχουν δημιουργήσει περίτεχνα πεζούλες για τα άνδηρα σταφύλια τους, που δίνουν ένα ξεχωριστό κρασί.
Εγγαρές: στο δρόμο μας για τον Απόλλωνα.
Αφού περάσουμε το χωριό Εγγαρές, ξέρετε, εκεί που έζησε ο Νίκος Καζαντζάκης και έγραψε πως: αν ο παράδεισος ήταν στη γη θα ήταν εδώ.
Περνάμε και το τεχνητό φράγμα με την λίμνη και έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο για τον τελικό μας προορισμό.
Χωριά, ξωκλήσια σκαρφαλωμένα στις βουνοκορφές, εκκλησάκια στις παραλίες δίπλα στο κύμα, πύργοι από την εποχή της Ενετοκρατίας, της εποχής του άρχοντα των Κυκλάδων του
Μάρκου Σανούδου http://wikipedia.org/wiki/Μάρκος_Α΄_Σανούδος που κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο, αλλά περισσότερο τη μανία του ανθρώπου να καταστρέφει το παλιό και να φτιάχνει το νέο.
Στον δρόμο για τον Απόλλωνα.
Λίγο περισσότερο από μια ώρα είναι η διαδρομή για να φτάσετε στον ξακουστό Απόλλωνα το ήσυχο αυτό ψαροχώρι με τους λιγοστούς κατοίκους, που ασχολούνται με το ψάρεμα και την κτηνοτροφία, αλλά κυρίως τα τελευταία χρόνια με τον τουρισμό.
Στον
Απόλλωνα φίλοι μου θα φάτε υπέροχα. Θα δοκιμάσετε αν θελήσετε ψάρια που είναι από τη πρωινή ψαριά, ολόφρεσκα, που μυρίζουν θάλασσα. Τα λαχανικά από τα περιβόλια της
Κωμιακής Νάξου που είναι το επίνειο της.
Εγώ έφαγα μπαρμπούνια και σκορπίνες ή κόκκινους σκορπιούς, όπως λέγονται. Ξέρετε, αυτά τα πολύ άσχημα ψάρια με τα αγκάθια. Ψητές μας τις σέρβιραν, δοκιμάστε και θα με θυμηθείτε. Μην έχετε στο μυαλό σας πως τρώγονται μόνο στη σούπα και στην κακαβιά. Θα διαπιστώσετε πως η γεύση τους είναι πραγματικά ξεχωριστή.
Ακόμη ήρθαν και δύο μεγαλούτσικοι σκάροι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει και πλέον έγινα φανατικός λάτρης του σκάρου.
Στην ψαροταβέρνα Απόλλωνας του κυρίου Αντώνιου Ανδρή φάγαμε τα μοναδικα ψάρια, που είχε ψαρέψει απ’ ό,τι έμαθα ο Αντώνης Νικολάκης ο ψαράς.
Μετά από το επικό φαγητό ήταν η ώρα του παγωτού και να’μαστε, μετά από συστάσεις, να τρώμε το παγωτάκι μας μαζί με το καφεδάκι μας στο Ακρογιάλι του Λευτέρη Ανδρή.
Απολλωνας: Στην παραλία με τα εστιατόρια και τα καφέ.
Ψαροταβέρνα Απόλλωννας.
Η παραλία του Απόλλωνα, που πρέπει να την εξερευνήσετε, είναι σε κάποια σημεία με ψιλή άμμο και σε κάποια αλλά με βότσαλο. Εντύπωση μου έκανε, Ιούλιο μήνα, πως τα νερά εδώ δεν είναι παγωμένα, όπως στις περισσότερες παραλίες της Νάξου, αλλά κάπως ζεστότερα, για όποοον δεν του αρέσουν τα παγωμένα των Κυκλάδων.
Στις παραλίες στον Απόλλωνα.
Παραλίες Απόλλωνα Νάξου.
Σε όποιους αρέσει η ησυχία ο Απόλλωνας, φίλοι μου, θα γίνει τα βασίλειό του.
Και εδω υπάρχουν πολύ ωραία σπίτια με δωμάτια όμορφα, με μοναδική θέα του κόλπου, που είναι και πολύ οικονομικά.
Λιμανάκι Απόλλωνα.
Πόρτα σπιτιού στα σοκάκια του Απόλλωνα.
Ο Απόλλωνας Νάξου αποτελούσε παλαιότερα λιμάνι προσέγγισης των πλοίων που εκτελούσαν την “άγονη γραμμή” των Κυκλάδων. Μέχρι περίπου το 1960 όπου και άρχισε η διάνοιξη του σημερινού δρόμου από την στρατιωτική μονάδα (ΜΟΜΑ).
Παραλίες του Απόλλωνα Νάξου.
Δυτικά και πάνω από το παραθαλάσσιο αυτό χωριό του
Απόλλωνα βρίσκεται ένα από τα δυο αρχαία λατομεία της
Νάξου στα οποία πρωτοξεκίνησε η μεγαλύτερη τέχνη της αρχαιότητας, η μαρμαρογλυπτική. Οι “κούροι” της
Νάξου είναι οι αρχαιότεροι στον ελληνικό κόσμο και από το αρχαίο αυτό λατομείο του Απόλλωνα μεταφέρθηκαν στη Δήλο, αλλά και σε άλλα μέρη, εκατοντάδες ημίεργα αγάλματα και μαρμάρινοι όγκοι, με γνωστότερα αυτά στις
Μέλανες Νάξου.
Στο αρχαίο λατομείο του Απόλλωνα έχει απομείνει ο υπερμεγέθης κούρος (11 μέτρα) του Θεού Διονύσου, δεκάδες τομές στα μάρμαρα και πολλά κομμάτια από μέλη αρχιτεκτονικά, αλλά και απομεινάρια από κούρους που δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν.Ο κολοσσός του Διονύσου, όπως αλλιώς ονομάζεται, είναι ένα ημιτελές άγαλμα ύψους 10,7 μέτρων, από ανοιχτό γκρι μάρμαρο, το οποίο ζυγίζει περίπου 80 τόνους.
Κούρος του Απολλωνα.
Η χρονολόγησή του Κούρου είναι τον 6ο προχριστιανικό αιώνα. Οι ειδικοί διαφωνούν για το ποιόν παριστάνει. Άλλοι υποστηρίζουν ότι παριστάνει τον Θεό Απόλλωνα και άλλοι τον Θεό Διόνυσο που και οι δύο λατρεύτηκαν στη Νάξο.
Το άγαλμα μπορεί να μη το ολοκλήρωσαν, είτε γιατί ράγισε και δεν γινόταν περαιτέρω επεξεργασία του, είτε για κάποιους λόγους ακυρώθηκε ή δεν πληρώθηκε η παραγγελία του. Οι περισσότεροι υποθέτουν πως το βάρος του εμπόδισε τη μεταφορά του.
Ξεναγοί ιστορικοί μιλούν στους ξένους για το τι γινόταν εδώ τον 6 π.χ. αιώνα.
Κούρος του Απόλλωνα.
Πανοραμική άποψη του Απόλλωνα από τα ιστορικά λατομεία.
Πρέπει να σας πω ακόμη πως το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) με ομόφωνη απόφασή του (24.4.2012) οριοθέτησε ως ενάλιο αρχαιολογικό χώρο τον όρμο του Απόλλωνα για την προστασία του αρχαίου μόλου (ΦΕΚ 292/14.9.2012). Στον Απόλλωνα και μέσα στον οικισμό έχει εντοπιστεί σε θεμέλια κτιρίων, πεζουλών κ.λπ. ο αρχαίος δρόμος. Ένα μαρμαροστρωμένο καλντερίμι, πάνω στο οποίο μετέφεραν στη θάλασσα με το σύστημα της διολίσθησης τους μαρμάρινους όγκους για φόρτωση.
Ερχόμενοι στην Νάξο πρέπει μια μέρα να την αφιερώσετε στον Απόλλωνα να πάρετε το μπάνιο σας να φάτε τα ολόφρεσκα φαγητά του, αλλά πρωτίστως να θαυμάσετε το αρχαίο κολοσσιαίο άγαλμα του κούρου.
Μαρμάρινο εκκλησάκι σκαλισμένο στο χέρι σε μάρμαρο Νάξου.
