Safari game drive στα πάρκα της Τανζανίας

Ένα ταξίδι για όσους αγαπούν τη φύση και τα ζώα. Θα τα απολαύσουν και τα δύο στο έπακρο.

Η Τανζανία είναι μια χώρα που κατά το 1/3 της περίπου καλύπτεται από εθνικά πάρκα. Και να φανταστεί κανείς ότι το μέγεθός της είναι όση η Γαλλία και η Γερμανία μαζί.

Εδώ ζουν τα μεγαλύτερα θηλαστικά της γης και είναι ένας πολύ καλός λόγος, να αποτελεί η χώρα αυτή το νούμερο ένα προορισμό για σαφάρι.

Ίσως κάποτε η λέξη σαφάρι παρέπεμπε στο κυνήγι άγριων θηρίων αλλά καμιά σχέση με αυτό δεν έχει πλέον στις μέρες μας. Η σημασία, που δίνεται πια για το σαφάρι, είναι αυτή που της αποδίδεται με τον ορισμό safari game drive. Πράγματι ένα ταξίδι στην άγρια φύση, που σου παρέχει την ευκαιρία να παρτηρήσεις τα άγρια ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι πίσω από τα κάγκελα ενός ζωολογικού, που εκ των πραγμάτων σου δημιουργεί θλίψη, όσο κι αν οι συνθήκες σ’αυτά είναι οι καλύτερες δυνατές για τα ζώα. Όχι ότι δεν έχω επισκευθεί ζωολογικούς αλλά δεν συγκρίνεται η αίσθηση που έχεις στο σαφάρι.

Από τα πιο γνωστά εθνικά πάρκα είναι το Σερενγκέτι. που εκτείνεται σε μια περιοχή 14.750 τ.χλμ., το οποίο το 1981 η UNESCO συμπεριέλαβε στα φυσικά μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς για τη βιοποικιλότητά του και τη φυσική ομορφιά του.

Είχε προηγηθεί το 1979 στην ένταξη των παραπάνω μνημείων η προστατευόμενη περιοχή του Νγκορονγκόρο, που είναι μέρος του οικοσυστήματος του Σερενγκέτι και βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του κατέχοντας συνολική έκταση 8.292 τ.χλμ.

Το Νγκόρονγκόρο είναι η μεγαλύτερη καλντέρα στον κόσμο με βάθος 610μ. διάμετρο 19,2μ. και επιφάνεια 260τ.χλμ. ένας φυσικός ζωολογικός κήπος.

Μικρότερης έκτασης (137τ.χλ.) είναι το Εθνικό Πάρκο της Αρούσα (Arusha National Park) μια μινιατούρα δηλαδή του Σερενγκέτι.

Έφτασα αρχικά στο αεροδρόμιο του Κιλιμάντζαρο με πτήση από το Ναϊρόμπι της Κένυας.

Είχα, λοιπόν, την ευκαιρία να θαυμάσω, πετώντας ακριβώς πάνω από τη χιονισμένη βουνοκορφή του, το όρος Κιλιμάντζαρο, το μεγαλύτερο της Αφρικής. Το να ανέβω το θεωρώ αδύνατο αν και πολλοί το επιχειρούν, αλπινιστές κυρίως, μιας και το ύψος του ανέρχεται στα 5.895 μέτρα κι εγώ δεν είμαι αλπινίστρια, απλά θαυμάστρια των φυσικών καλλονών.

Από το αεροδρόμιο του Κιλιμάντζαρο έφτασα οδικώς στην Αρούσα σε μια απόσταση 52χλμ.

Η πόλη βρίθει από τουριστικά γραφεία για να διοργανώσεις το σαφάρι, που επιθυμείς και σαφώς οι τιμές είναι πολύ πιο προσιτές απ’αυτές, που σου κλείνουν τα τουριστικά πρακτορεία από τη χώρα σου. Εδώ έχεις την ευκαιρία της ποικιλίας και της διαπραγμάτευσης.

Έτσι για αρχή έκλεισα ένα σαφάρι, για το βάπτισμα του πυρός, στο πάρκο της πόλης (Arusha National Park), που απέχει από την πόλη μόλις 25χλμ.

Με οπλισμένο συνοδό κάνουμε πεζή βόλτα στο πάρκο διάρκειας 3 ωρών. Βούβαλοι μας κοιτάζουν περίεργα, καμηλοπαρδάλεις επιφυλακτικές. Βαδίζουμε προσεκτικά γιατί το έδαφος κρύβει μικρές παγίδες (διακριτικά κρυμμένους νερόλακκους).

Ξαναμπαίνω στο τζιπ για να αρχίσει ένα μίνι σαφάρι με μάξιμουμ απόλαυση!

Ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις, βούβαλοι, αντιλόπες, ύαινες, μαραμπού…

Στη λίμνη Momella ψαρεύουν … φλαμίνγκος και πολλά άλλα είδη πτηνών.

Πίθηκοι Columbus κάνουν τα ακροβατικά τους στα δέντρα.

Μην ξεχάσω να σημειώσω πως από το πάρκο έχεις και μια υπέροχη θέα του Κιλιμάντζαρο.

Οι επόμενες μέρες με έφεραν στο Ngorongoro γύρω στα 180χλμ. δυτικά της Αρούσας.

Φτάσαμε απόγευμα, με το τζιπ και τον οδηγό, που είχα κλείσει από την Αρούσα, στο lodge, την ώρα που ο ήλιος της Αφρικής δύει και προσφέρει τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα του κόσμου.

Το lodge βρίσκεται στην άκρη της καλντέρας και το βλέμμα μου ατενίζει το βάθος του κρατήρα, όπου φιλοξενεί χιλιάδες ζώα στην αγκαλιά του. Περίπου 25.000 μεγάλα ζώα.

Μέσα στην προστατευόμενη περιοχή ζει και η φυλή των Μασάι. Χαρακτηριστικές οι καλύβες τους, τα λεγόμενα «μπόμα», έχουν αχυρένια στέγη και τοίχους από ξεραμένη καβαλίνα. Μιας και η φυλή αυτή αποτελείται κατεξοχήν από κτηνοτρόφους, δίπλα στις καλύβες τους βρίσκονται τα μαντριά τους προφυλαγμένα από ξύλινους φράχτες, που κρατούν σε απόσταση τα μεγάλα σαρκοβόρα.

Είναι νομαδικός λαός, σε μια διαρκή αναζήτηση νέων βοσκοτόπων. Είναι δε και φημισμένοι για τις πολεμικές τους ικανότητες.

Περιμένω πως και πως να ξημερώσει, αφού απόλαυσα ένα υπέροχο δείπνο στη βεράντα του lodge με χαμηλό φωτισμό για να σου επιτρέπει την ορατότητα στον, φωτισμένο από το φεγγαρόφωτο, κρατήρα.

Έχω ήδη επιβιβαστεί στο τζιπ νωρίς το πρωί και ξεκινάμε το safari game drive. Τώρα πια ξέρω τι έχω να περιμένω μετά την πρώτη εμπειρία στο πάρκο της Αρούσας και είμαι σε τρομερή εφορία. Δε χρειάζεται να διανίσεις μεγάλες αποστάσεις για να δεις κάποιο ζώο. Είναι όλα σχεδόν στα πόδια σου.

Άρχισα να φωτογραφίζω κατά ριπάς τις πρώτες ζέβρες, που συνάντησα.

Ήμουν σε φωτογραφικό παροξισμό. Φωτογράφιζα ό,τι κινείτο. Και δεν ήταν λίγα αυτά, που κινούνταν.

Ξετρελάθηκα όταν είδα τα πρώτα λιοντάρια. Που να φανταστώ ότι στο τέλος της μέρας θα αναφωνούσα ως άλλος Κούρκουλος “όχι άλλα λιοντάρια”! Εντάξει, μπορεί να είμαι λίγο υπερβολική αλλά θέλω να σας δείξω με αυτόν τον τρόπο ότι βλέπεις πάρα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Όχι ότι το χoρταίνεις κιόλας αυτό το θέαμα!

Στο Νγκόρο Νγκόρο το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας είναι τα 50 χλμ., απαγορεύεται να κορνάρεις και να ταΐζεις τα ζώα. Η είσοδος επιτρέπεται από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου, εξαιρούντε βέβαια οι Μασάι μιας και όπως ήπαμε κατοικούν στην περιοχή.

Θα μπορούσα να πω ότι ήμουν πλήρως ικανοποιημένη πως μπορούσα όμως να αντισταθώ και σε μια επισκεψη στο τεράστιο Σερενγκέτι. Ήπαμε, δε χορταίνεται!

Μεγαλύτερες διαδρομές μέσα στις τεράστιες σαβάνες, σε φέρνουν τόσο κοντά στο άγριο ζωικό βασίλειο. Νιώθεις δέος απέναντί του. Εσύ και η φύση. Kι αυτή η φύση γίνεται πολύ σκληρή μερικές φορές. Είναι μία απ’αυτές τις φορές, που μια λέαινα έχει εντοπίσει μια μικρή γαζέλα και είναι έτοιμη να επιτεθεί. Ενώ η πλειοψηφία στο τζιπ έχει εξτασιαστεί για το θέαμα, που πρόκειται να παρακολουθήσει ζωντανά, εγώ έχω αποτροπιαστεί με το θέαμα που πιθανόν να αντικρίσω. Ούτε καν στα ντοκιμαντέρς παρακολουθώ τη στιγμή της σύλληψης του ζώου από το θηρευτή του. Αποστρέφω το βλέμμα γιατί παρ’όλο που θεωρείται φυσικό, είναι πολύ σκληρό για τα μάτια μου. Και ω του θαύματος η λέαινα έχασε το ενδιαφέρον της για τη μικρή γαζελίτσα, προς τέρψη της δικιάς μου ψυχής και απογοήτευσης των υπολοίπων.

Η καλύτερη εποχή για να επισκευθείς τα πάρκα είναι από Μάρτιο ως Αύγουστο με προτίμηση στον Ιούλιο Αύγουστο, όπου παρατηρείται μεγαλύτερη κινητικότητα των ζώων.