Ταξιδεύοντας στον βορειότερο οικισμό της γης, στο αρχιπέλαγος Svalbard στη μέση του Αρκτικού Ωκεανού.

Πετώντας πάνω από τα Svalbard.

Το ταξίδι μου ξεκινά από το Τρόμσο στη Βόρεια Νορβηγία απ’ όπου θα πάρω το αεροπλάνο (1:30 ώρα πτήση) για τα νησιά Σβάλμπαρντ (Svalbard), στο αρχιπέλαγος του αρκτικού ωκεανού, ανάμεσα στη Νορβηγία (ανήκουν σ’ αυτή) και τον Βόρειο Πόλο (απέχει 1300 χιλιόμετρα περίπου), ανάμεσα στον 75^ο και 81^ο παράλληλο. Το μεγαλύτερο νησί είναι το (σύμπλεγμα) Spitsbergen και η πρωτεύουσά του το Longyearbyen είναι ο προορισμός μου.

Πετώντας πάνω από τα νησιά αντιλαμβάνεσαι τη μοναδικότητα της περιοχής αυτής του πλανήτη.

Το 60% της συνολικής επιφάνειας των νησιών καλύπτεται από παγετώνες, το 30% από γυμνούς βράχους και απομένει ένα 10% στο οποίο αναπτύσσεται μια υποτυπώδης βλάστηση.

Αύγουστος μήνας και τα πάντα είναι χιονισμένα. δεν διακρίνονται οικισμοί απλά γιατί δεν υπάρχουν! Είναι ελάχιστοι οι κατοικημένοι οικισμοί στα νησιά.

Πετώντας πάνω από το Longyearbyen.

Το αεροδρόμιο είναι δίπλα στην πόλη.

Μπαίνω στην αίθουσα του αεροδρομίου για να παραλάβω τη βαλίτσα μου. Μια πελώρια πολική αρκούδα (βαλσαμωμένη φυσικά) με υποδέχεται.

Το αεροδρόμιο στα Svalbard.

Εδώ είναι το βασίλειο της πολικής αρκούδας. Ζουν περίπου 4.000 αρκούδες έναντι των 3.000 περίπου κατοίκων. Φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Δεν επιτρέπεται να βγεις έξω από τα όρια της πόλης αν δεν έχεις όπλο, σε περίπτωση που εμφανιστεί αρκούδα ξαφνικά μπροστά σου! Αυτός είναι και ο λόγος, που σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά υπάρχουν είτε βαλσαμωμένες είτε δέρματα πολικών αρκούδων. Ήλθαν κάποτε σε πολύ άμεση ……. επαφή με ανθρώπους! Υπάρχουν και δέρματα αυτών των ζώων προς πώληση στην τιμή των 10.000 ευρώ. Θα σας εξομολογηθώ ότι μπήκα στον πειρασμό να αγοράσω αλλά τελικά νίκησε η οικολογική μου συνείδηση! Ευτυχώς, για τα ζώα γενικώς αλλά και για τη σωτηρία της ψυχής μου ειδικώς!!!

Η πιο πολυφωτογραφημένη πινακίδα στα νησιά  Svalbard.

Το Longyearbyen https://el.wikipedia.org/wiki/Λόνγκγιαρμπιεν είναι μια μικρή πόλη 2.000 περίπου κατοίκων από τους 3.000 που ζουν στα νησιά. Είναι η βορειότερη πόλη του κόσμου στον 78ο παράλληλο. Σου θυμίζει πόλη, που έχει βγει από ταινία western, σε μια πιο «παγωμένη» έκδοση. Ένας κεντρικός δρόμος, η αρχή και το τέλος της πόλης! Παρ’όλα αυτά έχει εξαιρετικές ανέσεις για τους τουρίστες. Υπάρχουν πολλά μπαρ και εστιατόρια πρώτης κατηγορίας, όπου μπορείς να γευτείς αρκτικές λιχουδιές όπως τάρανδο, φώκια και … φάλαινα! Ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο από ό,τι θα περίμενε κανείς από μια τόσο μικρή κοινότητα. Υπάρχει πανεπιστημιακό κέντρο, που προσφέρει σπουδές αρκτικών επιστημών, κυρίως γεωλογίας, βιολογίας και γεωφυσικής.

Το πανεπηστημιακό κέντρο στο Longyearbyen στα Svalbard.

Ο ιδρυτής της πόλης Τζον Μονρο Λονγκγίαρ στο νησί Spitsbergen του αρχιπελάγους Svalbard.

Parcking ελκύθρων και … σκύλων!

Είναι ξεκάθαρη η επιγραφή!!! Μόνο ακαθαρσίες σκύλων!

Στα Svalbard υπάρχει επίσεις Παγκόσμια Κιβωτός Σπόρων (Global seed vault) https://www.croptrust.org/our-work/svalbard-global-seed-vault/, μια ασφαλής “τράπεζα σπόρων” όπου φυλάσσονται εκατοντάδες χιλιάδες δείγματα σπόρων απ’ όλο τον κόσμο, ώστε να εξασφαλόζεται η διατήρησή τους ακόμα και σε πείπτωση μεγάλων καταστροφών παγκοσμίως.

Η αίσθηση της απομόνωσης, όμως, είναι διάχυτη. Βρίσκεσαι στο κέντρο του αρκτικού ωκεανού, σε ένα παγωμένο έρημο τοπίο, το οποίο είναι αφιλόξενο για τους νεκρούς του. Επειδή το χώμα είναι πάντα παγωμένο δεν αφήνει τα σώματα να αποσυντεθούν, να λιώσουν και ως εκ τούτου να υπάρχει κίνδυνος να επανέλθουν παλιές ασθένειες δεδομένου ότι αυτές επιβιώνουν στα πτώματα. Οπότε υπάρχουν δύο πιθανότητες, ή η αποτέφρωση ή η μεταφορά των πτωμάτων στην ηπειρωτική χώρα για να ταφούν εκεί.

Με το ψύχος που επικρατεί δεν χρειάζεσαι και ψυγείο για τη διατήρηση των τροφίμων!

Αρχικά στα νησιά του αρχιπελάγους η βασική δραστηριότητα ήταν η φαλαινοθηρία και αργότερα τα ορυχεία. Η συνθήκη του Svalbard το 1920 έδωσε μεν την κυριαρχία στη Νορβηγία αλλά και το δικαίωμα στις χώρες, που συμβλήθηκαν στη συνθήκη, πρόσβασης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων το νησιών. Καμιά, όμως, χώρα, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, δεν εκμεταλλεύτηκε το δικαίωμα αυτό, πλην της Ρωσίας, που δημιούργησε δύο ανθρακορυχεία στο Pyramiden και στο Barentsburg.

Σήμερα, σχεδόν τα δύο τρίτα της επιφάνειας του Svalbard προστατεύεται, και αποτελείται από πολλές προστατευόμενες φυσικές περιοχές, εθνικά πάρκα και καταφύγια πουλιών. Δεν υπάρχουν δρόμοι (46χλμ. συνολικά στα νησιά) έτσι οι συγκοινωνίες γίνονται δια μέσου οχημάτων χιονιού (snowmobiles ή dogsledges) και με πλοία το καλοκαίρι.

Παλιά ανθρακωρυχεία έξω από το Longyearbyen – Svalbard

Με πλοίο, λοιπόν, θα προσεγγίσουμε, σε μια μονοήμερη εκδρομούλα, την Πυραμίδα (Pyramiden) τον εγκαταλειμένο οικισμό, την πόλη φάντασμα στον 79ο παράλληλο. Πουλήθηκε το 1927 από τους σουηδούς στους ρώσους, όπου υπήρχαν ανθρακορυχεία. Το 1998 έκλεισαν και η πόλη εγκαταλείφθηκε εν μία νυκτί. Από το 2007 λειτουργεί ως τουριστική ατραξιόν. Οι εικόνες μιας βίαιης εγκατάλειψης είναι εμφανείς σε κάθε κτίριο.

Προσεγγίζοντας το Pyramiden.

Το άγαλμα του Λένιν στο Pyramiden.

Η διαδρομή είναι και αυτή απολαυστική, μέσα από παγετώνες. Κάνει, όμως, ένα διαβολεμένο κρύο σήμερα! Ούτε και η ζεστή σοκολάτα, που μας προσφέρουν μέσα στο πλοίο, είναι αρκετή για να μας ζεστάνει. Να φανταστείτε, δανείστηκα το κουβερτάκι από το πλοίο και το έκανα παρεό για να αντιμετωπίσω την παγωνιά στα κάτω άκρα.

Επιστρέφοντας από την εκδρομή αυτή, εκτίμησα ακόμα περισσότερο το ξενοδοχείο μου! Ένα πολύ ζεστό, ατμοσφαιρικό μέρος, λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης.

Διαθέτει και ένα πολύ όμορφο εστιατόριο. Γύρω – γύρω τζαμαρίες για να απολαμβάνεις το αρκτικό περιβάλλον και πολλά φυτά. Αυτό, βέβαια, που θα σήκωνε την τρίχα στους φιλόζωους ανά τον κόσμο, είναι η χρήση δερμάτων φώκιας στις επενδύσεις των καθισμάτων, ακόμα και ως διακοσμητικά τραπεζομάντιλα τα χρησιμοποιούν. Τις φώκιες εδώ, όπως ανέφερα και παραπάνω, τις τρώνε και χρησιμοποιούν τα δέρματα τους για να φτιάχνουν εκτός από τα παραπάνω και ρούχα. Κάπως σαν τα δικά μας προβατάκια αντιμετωπίζονται εδώ. Τώρα δεν ξέρω αν σας έκανα να αισθανθείτε καλύτερα! Μάλλον όχι! Δεν μπορούσα, όμως, και να μην το αναφέρω!

Κάθομαι σε ένα τραπέζι δίπλα στη τζαμαρία για να φάω. Θεέ μου τι έκπληξη είναι αυτή! Δεν πιστεύω στα μάτια μου! Ακριβώς έξω από το εστιατόρειο με κοιτάζει μια αρκτική αλεπουδίτσα και όταν λέμε αρκτική, ναι, καλά καταλάβατε, είναι λευκή και είναι πραγματικά το ωραιότερο θέαμα, που μπορούσα να φανταστώ!

Εκτός από πολικές αρκούδες και αρκτικές αλεπούδες υπάρχουν και οι τάρανδοι των Σβάλβαρντ, που είναι το μικρότερο υποείδος!

Είναι ήδη 10 το βράδυ και έξω μια … ηλιοφάνεια! Δεν βραδιάζει ποτέ αυτή την εποχή. Είμαι πολύ περίεργη να δω πως είναι τα χαράματα. Έτσι, βάζω ξυπνητήρι κατά τις 4 για να δω πως είναι έξω. Ανοίγω την κουρτίνα μου, που είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να συγκρατεί κάθε ακτίνα φωτός απ’ έξω και αντικρίζω ένα τοπίο την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Είπαμε, ο ήλιος δε χάνεται ποτέ αυτή την εποχή! Είναι μια ανείπωτη αίσθηση!!!

Μου δημιουργεί την επιθυμία να δω και την άλλη όψη του νομίσματος, να ξαναγυρίσω χειμώνα, όταν η νύχτα θα είναι ατελείωτη.

Κι όμως … είναι 4 το πρωί στα Svalbard!

Δείτε επίσης: https://wetravel.gr/greenland-sti-chora-ton-aionion-pagetonon-2009/