Μια βόλτα στο όνειρο, μια βόλτα που ξυπνά όλα εκείνα τα φανταστικά παιχνίδια που κάναμε πιτσιρίκια, άλλοτε ως Πίτερ Παν άλλοτε στις σκανταλιές τις Πίπης της Φακιδομύτης, των Μίκυ Μάους και των άλλων ηρώων των παραμυθιών, που κάνουν το γύρο της γης με το φουσκωτό πολύχρωμο μπαλόνι.

Και να ‘με πάνω από τα σύννεφα με αυτό το μαγικό μέσο, που ενώ η τεχνολογία τρέχει με ταχύτητα φωτός και σε λίγο θα πηγαίνουμε βόλτα στο διάστημα, αυτό με την αργή του κίνηση παραμένει όλα αυτά τα χρόνια εμπειρία ονειρεμένα διαχρονική.

Ενας από τους λόγους που ήθελα να ταξιδέψω στην Σεληνιακή Καπαδοκία και να γνωρίσω αυτό το σημειο της γης με ότι κρύβει η εξερεύνηση της, ήταν και το να πετάξω με το αερόστατο.

Στην Καππαδοκία φίλοι μου κάθε μέρα μπορεί να πετάνε και χίλια αερόστατα, αν βέβαια το επιτρέπει ο καιρός,  γι’αυτο πρέπει να είστε πάντα σε επαφή με το γραφείο, που έχετε κλείσει το ταξίδι σας.

Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να το έχετε κλείσει απο μέρες ηλεκτρονικά ή από πράκτορες, όταν με το καλό φτάσετε στην Καππαδοκία.

Οι εταιρείες που ειναι πολυ καλές ειναι www.Royal.balloon.com  και η Butterfly balloons. Εταιρείες με κύρος που παίρνουν ολα τα μέτρα ασφαλείας έτσι ώστε να έχεις ενα πολυ ωραίο ασφαλές ταξίδι.

Οι τιμές ξεκινούν απο 120 ευρώ και φτάνουν και τα 250 αλλα και τα 500 ανάλογα με το πόσο πριβέ θελεις να είναι το ταξίδι σου.

Μπορεί εσύ να θέλεις στο καλάθι, που είναι κάτω από το μπαλόνι και βρίσκεται ο πιλότος να είσαι εσύ και το έτερον σου ήμισυ. Αυτό κοστίζει όπως καταλαβαίνετε φίλοι μου.

Το ιδανικότερο είναι αυτό που τοποθετείται το μικρό καλάθι και έχει από τη μια πλευρά 3 άτομα και άλλα 3 από την άλλη, δεξιά και αριστερά του πιλότου.

Η εμπειρία ξεκινά το πρωί, πολύ πρωί. 5 έρχεται στο ξενοδοχείο σου ένα βαν, όπως το έζησα εγώ, πολυτελέστατο με έναν οδηγό και μια κοπέλα για να σε πάρει. Μαύρα σκοτάδια έξω και αγουροξυπνημένος χαζεύεις τη διαδρομή όσπου να φτάσεις στον τελικό προορισμό που είναι εκεί που θα απογειωθεί το αερόστατό σου.

Αρχίζει να χαράζει και όπως το τοπίο ξεπροβάλει έβλεπα να ξεχωρίζουν ανάμεσα στα δέντρα και τους λόφους μπαλόνια που σιγά-σιγά μεγάλωναν με χρώματα και σχέδια και να παίρνουν τον χαρακτηριστικό στρογγυλό τους σχήμα και ολα αυτά με ενα έντονο φως μεσα τους.

Τελικά το αυτοκίνητο μας σταματά. Ανοίγει η κοπέλα την πόρτα μας και μπροστά μας βρίσκεται ένα τεράστιο ύφασμα με σχοινιά. Στο κέντρο ένας μηχανισμός που βγάζει φλόγες και άνθρωποι στην κάτω πλευρά του υφάσματος να κρατούν τα σχοινιά και σιγά – σιγά να το σηκώνουν.

Ενας μεγάλος ανεμιστήρας φυσάει στην αντίθετη πλευρά και ο γίγαντας έχει ορθώσει το ύψος του.

Εγω, η αδερφή μου, η αεροσυνοδός μας, ο εικονολήπτης και  ο ηχολήπτης της εκπομπής μου ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ αρχίζουμε να ανεβαίνουμε. Είναι τόσο απαλό το ανέβασμα που ένιωσα σαν ένα πούπουλο που αργά το παίρνει ο άνεμος.

Η αίσθηση μοναδική, ήθελα να φωνάξω από την έξαψη αλλά κρατήθηκα. Είναι όλα τόσο ήσυχα, που ο μόνος ήχος είναι όταν ο πιλότος τραβά τα σχοινιά του και αφήνει να περάσει φλόγα μέσα στο σώμα του αερόστατου για να πάρουμε ύψος.

Ειναι η ώρα κάπου 8 παρά, ο ήλιος αρχίζει και αυτός να σηκώνεται εδώ στο κέντρο της Τουρκίας και το θέαμα φίλοι μου δεν μπορώ να βρω κατάλληλες λέξεις να το περιγράψω, μαγικό, παραμυθένιο. Έχουν σηκωθεί όλα τα πολύχρωμα  αερόστατα μαζί και παίρνουν τον αέρινο δρόμο της ξενάγησης εδώ στην κοιλάδα του Γκέρεμε.

Θα πετάξουμε πάνω απο τα ομορφότερα σημεία της περιοχής, στη κοιλάδα της αγάπης, που θα δούμε από πολύ κοντά τις καμινάδες των νεράιδων, τους τεράστιους πέτρινους όγκους που μοιάζουν με φαλούς Love Valley αλλά και απο την Bigeon Valley την κοιλάδα των περιστεριών.

Εκεί όπου είχαν σκαλίσει στους βράχους σπίτια των περιστεριών όχι όμως για να τα τρώνε αλλά να συλλέγουν τα περιττώματα τους για λίπασμα στα αμπέλια τους, που βγάζουν το περίφημο και ξακουστό  κρασί της Καππαδοκίας.

Η αεροσυνοδός μου με ρωτάει αν γνωρίζω το φιλί των αερόστατων, της απαντώ πως δεν το γνωρίζω και μου γνέφει περίμενε. Λέει κάτι στα τουρκικά στο νεαρό πιλότο μας  και να το αερόστατό μας να κατευθύνεται και να ακουμπάει με το τεράστιο μπαλόνι του το σωμα ενός άλλου μπαλονιού. Με φόβισε λίγο, δεν ξέρω αν το συνηθίζουν, αλλά το ζήσαμε και το φίλημα.

Όταν ήμασταν πάνω απο την κοιλάδα των περιστεριών η αεροσυνοδός με ρώτησε πάλι, θελεις να  αγγίξεις τη κορυφή ενός βράχου; ναι της είπα χωρίς καμία σκέψη και να’μαστε πάλι να πλησιάζουμε με το χέρι μου τον βράχο.

Πόσα θα μπορούσα να σας λεω για το τι νιώθεις εκεί πάνω αλλά η ώρα περνά. Μιάμιση ώρα πτήσης, η φλόγα σταματά και το Μπαλόνι με το καλάθι μας αρχίζει να κατεβαίνει.

Ακολουθεί  σαμπάνια πάρτι και απονομή διπλώματος εθισμού για πτήση αερόστατου.

Πρέπει να σας πω ακόμη φίλοι μου πως για να πετάξουν τα αερόστατα παίρνουν άδεια πτήσης καθημερινά απο το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.

Γιαυτο σας λεω πως πρέπει να τσεκάρετε πάντα αν την επόμενη μέρα θα πραγματοποιηθεί η πτήση σας, αν ακυρωθεί, που συμβαίνει συχνά, οι εταιρείες που έχετε κλείσει τη βόλτα σας πάνω από την Καππαδοκία σας επιστρέφουν τα χρήματα.

Ευχαριστούμε που πετάξατε μαζί μας!