Ένα μήνα στο Peru.

Έχοντας επισκεφθεί σχεδόν 100 χώρες και στις 5 ηπείρους, πίστευα πως τα είχα δει όλα.

Στο παρελθόν είχα ζήσει αρκετούς μήνες στην Νότια Αμερική όταν δούλευα στην Παταγονία, το Buenos Aires και τη Mendoza ως οινολόγος. Ψημένη από την κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής και έχοντας περιηγηθεί σε αφθονία εκείνην την περίοδο στη Βραζιλία, τη Χιλή, την Ουρουγουάη και τη Βολιβία πίστευα πως τίποτα δεν μπορούσε να με εκπλήξει παραπάνω στα μέρη εκείνα. Ομολογώ πως έσφαλα και για μένα το Περού είναι πλέον μια από τις πιο ιδιαίτερες χώρες της ταξιδιωτικής μου λίστας. 

Μια χώρα που έχει κυριολεκτικά τα πάντα! Έρημο, ζούγκλα, ωκεανό, λίμνες, βουνά, υψόμετρα, πεδιάδες, ποτάμια, αρχαία ιστορία, πνευματικότητα, μυστικισμό, χρώματα, παράδοση και ευγένεια! Από τους πιο ήρεμους λαούς που έχω συναντήσει, authentic, με σεβασμό στη φύση και τον άνθρωπο. Παρόλο το υψηλό ποσοστό φτώχειας που επομένως είναι εύλογο να υπάρχει παρανομία και διαφθορά ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, διέκρινα μια όμορφη ποιότητα σε αυτόν τον λαό.

Περού, η χώρα από την οποία έχει αφετηρία ο Αμαζόνιος ποταμός. Η χώρα των λάμας (για την ακρίβεια «γιάμας»), των aplacas (περουβιανό πρόβατο), του Machu Picchu, της υψηλότερης πλεούμενης λίμνης στον κόσμο (μαζί με Βολιβία), της αυτοκρατορίας των Ίνκα, του ceviche, του pisco (ας πούμε το τσιπουρό τους), του πούμα, του κόνδορα, του Αμαζονίου, των Άνδεων, με πάνω απο 3000 είδη πατάτας, της υψηλής γαστρονομίας, με το νο4 και νο13 της λίστας των καλύτερων εστιατορίων του κοσμου (central και maido αντίστοιχα), των υπέροχων καπέλων (ένδειξη single, married ή widowed ), του guinea pig,  των peanuts, της quinoa, της τομάτας (την πήραν από τους Αντζέκους και οι ευρωπαίοι από τους Ίνκα), της ισπανικής αποικιοκρατίας (κονκισταδόρες), με 2η και 3η γλώσσα τις Quechua και Aymara, της Αγιαχουασκα, των σπόρων San pedro, των βρώσιμων φύλλων κόκας κτλ

Peru μείναμε σχεδόν ένα μήνα και είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε σχεδόν όλη. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στο Κούσκο.  Από το μηδενικό υψόμετρο του Amsterdam στα 3.400Μ. Μια μαγική αρχαία περουβιανή πόλη χτισμένη στις Άνδεις, που ήταν κέντρο της αυτοκρατορίας των Ίνκα.

Όταν ο οργανισμός έχει μάθει να ζει σε χαμηλά υψόμετρα, φτάνοντας εκεί χρειάζονται λίγες μέρες προσαρμογής, προτού ανέβει και σε υψηλότερα. Η κύρια διαφορά με το επίπεδο της θάλασσας είναι ότι καθώς αυξάνεται το υψόμετρο, ελαττώνεται η ατμοσφαιρική πίεση του αέρα. Αυτό σημαίνει ότι με κάθε αναπνοή εισέρχεται λιγότερο οξυγόνο στον οργανισμό. Η αναπνοή γίνεται γρηγορότερη και βαθύτερη. Και μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα της νόσου του υψομέτρου.

Μερικοί άνθρωποι νιώθουν πως δεν μπορούν να αναπνεύσουν στην αρχή και μπορεί να δημιουργηθούν πονοκέφαλοι ή και ναυτία. Έχοντας αντιμετωπίσει ξανά συνθήκες υψηλού υψόμετρου σε Νεπάλ, Βολιβία και Αιθιοπία, ήξερα πως δεν είμαι επιρρεπής μέχρι και τα 3.500 Μ.

Ωστόσο όταν λέμε πως κάνουμε προσαρμογή στο υψόμετρο εννοούμε να κοιμηθούμε σε αυτό. Σε υψόμετρο άνω των 3000 μ. η άνοδος πρέπει να είναι αργή και ο ύπνος θα πρέπει να μη λαμβάνει χώρα σε παραπάνω από 300 μέτρα ανα μέρα. Η ανάβαση μέσα στην ημερά σε πολύ μεγάλο υψόμετρο δε δημιουργεί πρόβλημα εφόσον ξανακατέβεις χαμηλότερα για τον ύπνο. Περπάτα ψηλά – κοιμήσου χαμηλά λέει ο χρυσός κανόνας των ορειβατών. 

………..

Γι αυτό οι ντόπιοι, ενώ είναι πλήρως εγκλιματισμένοι, προτείνουν για τα συμπτώματα φύλλα κόκας ως τσάι ή και για μάσημα. Τα φύλλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστό ναρκωτικό και τη ψυχοτρόπο δράση του. Τα φύλλα του φυτού αυτού είναι ένα super food της λατινικής Αμερικής πολύ θρεπτικό και ιδανικό για την αντιμετώπιση του υψομέτρου. Οι ντόπιοι λένε πως μπορείς να ζήσεις 2 μήνες μόνο με φύλλα κόκας. Εγώ δεν είχα κανένα σύμπτωμα και έκανα μάλιστα κανονικά και τη γυμναστική μου. Επίσης έχοντας έναν αρκετά παρθένο οργανισμό που πίνει 2 καφέδες το χρόνο, παρατήρησα πως τα φύλλα μου δημιουργούσαν υπερένταση, οπότε και τα διέκοψα. Θα δεις ντόπιους να τα μασουλάνε συνεχώς. Και τουρίστες να τα έχουν στις τσάντες τους. 

CUSCO

Cusco στη γλώσσα των Κέτσουα σημαίνει ομφαλός του κόσμου. Μια πόλη χτισμένη πάνω στις Άνδεις, όπου ήταν το κέντρο της αυτοκρατορίας των Ινκα και η οποία κατέρρευσε από την Ισπανική εισβολή περιπου 180 κονκισταδόρων το 1500 μ.Χ. Μέσα η πόλη έχει πάρα πολλούς ναούς των Ινκα και όλοι συνδέονται με τη φύση, τα αστέρια, τον ήλιο, το φεγγάρι. Η λέξη που θα ακούτε συχνά στους αρχαιολογικούς χώρους είναι το Pachamama (μητέρα γη), κάθως όλα, πιστεύουν, προέρχονται από τη μητέρα γη. Από το Κούσκο ξεκινάει και το περίφημο inca trail, που φτάνεις στο Matsu Picchu περπατώντας μετά απο μερικές μέρες. Στο Cusco λαμβάνουν μέρος και πολλά θεραπευτικά τελετουργικά από σαμάνους με παραισθησιογόνα φυτά τα οποία θεωρούν πως είναι θεραπευτικά για τη ψυχή, το σώμα, το υποσυνείδητο και το νευρικό σύστημα. Τέλος η πόλη αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για εκπληκτικά μέρη τριγύρω. Επίσης παρατήρησα το εξής. Οι περουβιανοί δεν συνοδεύουν ποτέ με κρασί τα γεύματα τους, αλλά με φρεσκοστημένο τροπικό χυμό φρούτων. Το ceviche και η εξωτικοί χυμοί έγιναν η δευτερη μου φύση στο Περού.

Ιερός Ναός στο Κούσκο

Η έναρξη του Inca Trail

ΗUMANTAY LAKE

Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε με άλογα στην μαγική λίμνη Humantay στις Άνδεις στα 3.850 μέτρα υψόμετρο με τον αιώνιο παγετώνα. Πανέμορφη εμπειρία.

…………

MORAY:

αρχαια κατασκευή ομόκεντρων κύκλων, με σκοπό την επίτευξη μικροκλίματος μέσα σε αυτούς, ώστε να καλλιεργούν αγαθά.

SALT MINES OF MARAS

Μια αρχαία αλυκή ροζ αλατιού από τις Ανδεις από την αυτοκρατορία των Ινκα. Λειτουργεί ακόμα και σήμερα. 

CHINCHERO

Ένα χωριό κοντά στο Κούσκο, γνωστό για τα υπέροχα αρχαία μνημεία του αλλά και για τα υφαντά του. Εκεί μάθαμε πως μπορούν να παράξουν οποιοδήποτε χρώμα σε ύφασμα από τη γη. Επίσης έχουν φυσικό σαπούνι από το χυμό ενός φυτού, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως τέλειο απορρυπαντικό ρούχων αφαιρώντας λεκέδες. Μας έκαναν μια μίνι επίδειξη live. Επίσης παράγουν και φυσικά γυναικεία καλλυντικά όπως κραγιόν και ρουζ. Αυτά βγαίνουν από ένα φυτοφάγο ζώο που ζει στον κάκτο (μοιάζει με τσιμπούρι αλλά δεν είναι) και τα φτιάχνουν από το αίμα του. Η κυρία το έβαλε απευθείας στα χείλη της. Εγώ το δοκίμασα στο χέρι μου και έφυγε μετά από 2 μέρες η χρωστική. Κατηγορία longstay με επιτυχία.

RAINBOW MOUNTAIN

Το rainbow mountain ή αλλιώς vinicunca είναι ενα ιζηματογενές πολύχρωμο βουνό με κορυφή τα 5200 μέτρα. Θεωρείται το πιο πολύχρωμο βουνό στον κόσμο, λόγω των μετάλλων που βρίσκονται στο έδαφος. Έφτασα περπατώντας μέχρι τα 4956 μέτρα, που ήταν και η υψηλότερη κορυφή του σημείου που κάναμε την πεζοπορία. Όταν ανεβούμε ένα βουνό αφήνουμε όλοι απο μία πετρα τη μία πάνω στην άλλη, ως δείγμα ευγνωμοσύνης, που μας επέτρεψε να το επισκεφθούμε.

OLLANTAYTAMBO

Ένα ιστορικό χωριό της αυτοκρατορίας των Ινκα κρυμμένο μέσα στη Sacred valley του Κούσκο. Με ένα ιδιαίτερο κατάλυμα όπου τα δωμάτια κρέμονται στα απόκρυμνα βράχια. Μάλιστα ο βράχος πάνω από τον οικισμό, φέρει το πρόσωπο ενός αρχαίου θεού τους. Από εδώ πήραμε το τρένο για το Aguas Calientes, το ορμητήριο μας για το Μάτσου Πίτσου! Μια μαγική διαδρομή ανάμεσα στα στενά περάσματα της κοιλάδας, υπό τη σκιά των πανύψηλων βουνών της. Μια ωραία διαδρομή σε τρένο με γυάλινη οροφή και για ένα πλήρες τοπίο. 

AGUAS CALIENTES

Ένα ακόμη μικρό χωριουδάκι με ζεστά ιαματικά νερά, σφηνωμένο σε στενά κομμάτια λωρίδων γης, ανάμεσα σε πανύψηλους όγκους βουνού και περιστοιχισμένο από ορμητικά νερά. Σε πιάνει ένα δέος από την ομορφιά του, αλλά και από το γεγονός πως είσαι πολύ κοντά σε ένα από τα Νέα επτά θαύματα του κόσμου και Μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς. Αισθάνεσαι μια διαφορετική ενέργεια στην περιοχή. Βεβαια πάρα πολύ τουστικό το κέντρο του και ξαναπροσγειώνεσαι στην πραγματικότητα λίγο ανώμαλα. 

MACHU PICCHU

Χτίστηκε το 1400 και ήταν αστρονομικό παρατηρητήριο, ενεργειακό και λατρευτικό κέντρο. Η πόλη εγκαταλείφθηκε κατά την Ισπανική εισβολή και έκτοτε δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά. Οι Ισπανοί βέβαια δεν ανακάλυψαν ποτέ την εγκαταλελειμμένη αυτή πόλη γι αυτό και δεν λεηλατήθηκε όπως το Κούσκο. Το Machu Picchu έμεινε ανέγγιχτο μέχρι και το 1911 που ανακαλύφθηκε. Από τότε αναπαλαιώθηκε, αποκαταστάθηκε και θεωρείται μια ιδιαίτερα σημαντική πολιτιστική περιοχή των Ινκα. Ένας λαός, που έπαψε τόσο βίαια πια να υπάρχει από την αποικιοκρατική μανία των Ισπανών, αλλά κατάφερε και άφησε θησαυρούς πίσω του. 

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤO PUNO

Η αλήθεια είναι πως το Πούνο μου τα φύλαγε όλα. Αφού περάσαμε πολλές μέρες στο Κούσκο και στο Sacred Valley ήρθε η ώρα να ανέβουμε ψηλότερα και να δούμε νέους Περουβιανούς τόπους. Ξεκινήσαμε για το Πούνο, μια εξίσου τέλεια διαδρομή, που θα ηθελα κάποτε να κάνω με ποδήλατο, όσο και αν αυτό ακούγεται οξύμωρο λόγω του υψηλού υψομέτρου. Από τα 3.400 που κοιμόμαστε όλες αυτές τις μέρες ανηφορίζουμε σιγά σιγά για τα 3.800 απολαμβάνοντας τα μικρά χωριουδάκια παρέα με vicuñas, llamas και alpacas. Σταματήσαμε στο Raqchi, La raya και Pukara. Andahuaylillas

Το μικρό χωριουδάκι Raqchi

Το χωριουδάκι La raya

PUNO

Μια γλυκιά πόλη στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα στα 3.800 μέτρα. Εκεί με χτύπησε το υψόμετρο απρόσμενα το πρώτο βράδυ κατά τα μεσάνυκτα που πήγα να κοιμηθώ. Αρχικά με μια έκρηξη ντοπαμίνης που σε έκανε να νομίζεις πως είσαι ανίκητος και ύστερα ξαφνική πτώση συνοδευόμενη απο ταχυπαλμία και μια ελαφρά δυσκολία στην αναπνοή. Δεν καταφερα να κλείσω μάτι ούτε λεπτό τη νύχτα. Η έλλειψη οξυγόνου είχε αρχίσει να είναι πρόβλημα και μόλις είχε αρχίσει να χαράζει.

Ευτυχώς ξημέρωσε γιατί η νύκτα ήταν τόσο τρομακτική. Αισθανόμουν πάρα πολύ κουρασμένη και αδύναμη. Κάθε βήμα ήταν άθλος. Πήγα στο πρωινό σέρνοντας το σώμα μου και μην μπορώντας να κατέβω ούτε την σκάλα. Ευτυχώς όμως χωρίς πονοκέφαλο. Εκεί γνωρίσαμε τυχαία μερικούς έλληνες, που θα εγκατέλειπαν το Πούνο μιας και δεν κατάφεραν να εγκλιματιστούν. Οι κινήσεις μου ήταν πολύ αργές και η αναπνοή αρκετά δύσκολη. Ο ξεναγός μας Percy και φύλακας άγγελος μας στο Peru μου ζήτησε να βγάλουμε μια φωτογραφία μετά το πρωινό. Παρόλο που ήμουν στα όρια της λιποθυμίας δεν του χάλασα το χατίρι και με ό,τι δυνάμεις μου είχαν απομείνει χαμογέλασα και έμεινα όρθια με πολλή προσπάθεια. 

Ξεκινήσαμε μετά απο λίγο την ημέρα μας φοβούμενη για τα χειρότερα, αλλά ευτυχώς μέσα σε μία ώρα ήμουν ξανά απολύτως καλά! Λες και δεν έγινε τίποτα ποτέ! Τα συμπτώματα με χτύπησαν τα μεσάνυκτα και κράτησαν ευτυχώς μόνο 8 ώρες. Και δεν επανηλθαν ποτέ. Ίσως τα φύλλα κόκας να με βοηθούσαν σε αυτή την περίπτωση αδυναμίας, αλλά ποτέ δεν θα μάθω.

LAKE TITICACA-UROS (FLOATING ISLANDS)

Η λίμνη Τιτικάκα είναι ένα φυσικό σύνορο μεταξύ Βολιβίας και Περού. Και είναι η πιο υψηλή πλεύσιμη λίμνη στον κόσμο. Εκεί ζει η φυλή των Uros που φτιάχνει τα δικά της πλωτά νησιά και ζει πάνω σε αυτά. Τα φτιάχνουν με ένα είδος καλαμιού της περιοχής με συνεχείς επιστρώσεις. Επειδή αυτά σαπίζουν και βυθίζονται, πρέπει να ανανεώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. 

AMANTANI ISLAND – home stay λίμνη Τιτικάκα

Το Αμαντανί είναι ένα πολύ ενδιαφέρον νησί αν θέλει κάποιος να διανυκτερεύσει στη λίμνη Τιτικάκα και να γνωρίσει τους ανθρώπους της. Δεν υπάρχει στο νησί ηλεκτρισμός και πολυτέλειες, μόνο ντόπιοι φιλόξενοι άνθρωποι που έχουν να σου προσφέρουν ένα πιάτο φαΐ με αγάπη και ένα ζεστό κρεββάτι με ολόμαλλες παραδοσιακές κουβέρτες. Τη νύχτα έκανε πολύ κρύο και κυκλοφορούσαμε με ισοθερμικά και φακούς. Τα ηλιοβασιλέματα τα περάσαμε στο πιο ψηλό μέρος του νησιού για τη θέαση της λίμνης. 

Η γλυκύτατη αυτή γιαγιάκα που ήταν μόνο 60 ετών, μας πρόσφερε μια θέση στο σπίτι της και στη ζωή της για 2 μέρες. Οι πολυτέλειες είναι περιττές όταν κάνεις τη φύση σπίτι σου και τη ζεστή καρδιά των ανθρώπων αγκαλιά σου. ‘Ενιωσα τόσο όμορφα και φιλόξενα όσο σε κανένα άλλο resort. Διότι τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι τελικά. Η Franseca τα είχε όλα! Ακούραστη! Ανεβοκατέβαινε τα βουνά, μαγείρευε, καλλιεργούσε και ύφαινε. Ύφαινε ακόμη και την ώρα που περπατούσε στα χωράφια σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Φάγαμε τυρί χειροποίητο δικό της και λαχανικά από τον κήπο της. Φρέσκα και ζωντανά. Στο dinner βοηθούσα στο πλύσιμο των πιάτων. Σε  έναν κουβά νερό… και ένα σκαμπό έξω στην αυλή στους +5C. Ντουσιέρα δεν υπήρχε για τους επισκέπτες, ούτε και για τη γιαγιά. Εξάλλου ο οδηγός μας, μας το είχε πει. Ένα βράδυ από τη ζωή μας χωρίς ντους. Ωστόσο η γιαγιάκα ήταν πεντακάθαρη και αυτή και τα ρούχα της, αλλά και το σπίτι. 

Η γιαγιά Franseca υφαίνει ακόμα και όταν περπατάει!

Ένα κλαδάκι μέντας απευθείας από τον κήπο της Francesca για ένα ζεστό αρωματικό ρόφημα. 

Το πλύσιμο των πιάτων που θα μου μείνει αξέχαστο!!

ΑREQUIPA

Μετά από ένα πέρασμα στη Juliaca πήγαμε στην Arequipa, μια υπέροχη πόλη με ισπανική επιρροή, αρχιτεκτονικής ομορφιάς, περιτριγυρισμένη από 3 ηφαίστεια και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την unesco.

LIMA

Μια πολή με μεγάλη εγκληματικότητα αλλά με γειτονιές όπως το Miraflores ή San Isidoro που δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή στην υπόλοιπη Λίμα. Αριστοκρατικές συνοικίες, με ήρεμους ρυθμούς, καθαρές και μπαρόκ. Θα μπορούσα άνετα να ζω μόνιμα εκεί. Μου θύμισαν και λίγο ΗΠΑ οι γειτονιές αυτές. Φυσικά και υπάρχουν κάποια σημεία επίσης που παραπέμπουν σε φαβέλες όπως στο San Cristobal. Ζωγραφίστηκε με πρωτοβουλία καλλιτέχνων, ώστε να ζωντανέψουν την παροικία. 

Φυσικά άδραξα την ευκαιρία για surf στα νερά του Ειρηνικού μέχρι το ηλιοβασίλεμα, ενώ γευματίσαμε στο central το 4ο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο και στο Maidos το 13ο καλύτερο. Εννοείται πήγαμε και στο εστιατόριο του κορυφαίου περουβιανού chef Gaston, με την ονομασία Astrid & Gaston. Και είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε μιας και  βρισκόταν εκεί! 

Το Central ήταν μια απόκοσμη εμπειρία αισθήσεων, που συμμετείχε όλο σου το είναι. Στο γυάλινο πριβέ δωμάτιο, που δειπνήσαμε μόνοι μας δεν είχε καν μουσική, αλλά μόνο συχνότητες με χαλαρωτική επίδραση. Δοκιμάσαμε γεύσεις και ποτά από όλα τα υψόμετρα. Από το -100 του ωκεανού μέχρι το +5000 των πανύψηλων βουνών του Περού.

PARACAS CANDELABRA

Παράκας, μια χερσόνησος κοντά στο Pisco Bay του Περού με έναν προϊστορικό γεωγλυφικό σχηματισμό τρίαινας, ύψους 180 μέτρων και βάθους 1 μέτρο. Γεγονός που την καθιστά ορατή μέχρι και 12 μίλια μακρυά στη  θαλάσσα. Ο λόγος ύπαρξης της δεν έχει απόλυτα διευθετηθεί. 

NAZCA LINES

Οι γραμμές είναι μία σειρά αρχαίων γεωγλυφικών του πολιτισμού των Νάσκα. Καλύπτουν μία έκταση μεγαλύτερη των 500 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι εκατοντάδες μορφές που σχηματίζονται από τις γραμμές, ποικίλουν από απλά σχήματα, μέχρι σχέδια ζώων όπως λάμα, αράχνες, καρχαρίες, μαϊμούδες Η σημασία των γραμμών αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα για τους επιστήμονες. Η θέαση γίνεται με ελικοφόρο όχημα. 

ΟΑΣΗ HUACACHINA

Η μοναδική έρημος της Νοτίου Αμερικής με περίπου 100 μόνιμους κατοίκους. Σύμφωνα με τους ντόπιους το νερό της περιοχής υποτίθεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες για το άσθμα. Ένας πολύ ιδιαίτερος προορισμός.  

Peru you will be forever in my heart 🇵🇪 

Γνωρίστε την Έλενα και μάθετε για τις δραστήριότητές της στο: https://wetravel.gr/lapo-roze-krasi/

https://elenabaveli.com

Έλενα Μπαβελή