Νίκος Κανόγλου: Εικαστική δημιουργία με μαθητές Γυμνασίου της Αττικής

Από τον Χρήστο Νέζο

Μια ξεχωριστή καλλιτεχνική διάδραση με μαθητές σε δημόσιο Γυμνάσιο της Αττικής προσέφερε ο εικαστικός Νίκο Κανόγλου, ξετυλίγοντας το ταλέντο τους σε ένα μάθημα χρωμάτων, φαντασίας και τεχνικής στη μύηση της ζωγραφικής, σε έργο μεγάλης κλίμακας.

 

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που ζουν και δρουν αθόρυβα, παρακολουθούν τα εικαστικά δρώμενα από απόσταση και δε δίνουν το παρόν στα εγκαίνια εκθέσεων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, προτιμούν να μιλούν με το έργο τους παρά με την φυσική τους παρουσία… Είναι άνθρωποι της προσφοράς και όταν τους ζητηθεί με χαρά το κάνουν. Αυτοί οι καλλιτέχνες δεν είναι μυθικά τέρατα και ούτε έχουν την στερεοτυπική εμφάνιση που έχουμε όλοι κατά νου για τους ζωγράφους… 

Μια τέτοια περίπτωση είναι ο εικαστικός καλλιτέχνης Νίκος Κανόγλου, με έμφαση στο σχέδιο δημιουργεί έργα μεγάλης κλίμακας με ένα μόνο μέσο, το μολύβι! 

 

Τον συνάντησα σε ένα δημόσιο σχολείο της αττικής, είχε την πρόσκληση από την αξιόλογη εικαστικό Ματίνα Σταυρόπουλου να συμμετέχει σε μια καλλιτεχνική διάδραση με παιδιά, μαθητές ταλαντούχους της Β´ και Γ´ Γυμνασίου. Τα παιδιά είχαν την δυνατότητα να παρατηρήσουν χρηστικά καλλιτεχνικά αντικείμενα από εξωευρωπαϊκούς πολιτισμούς (Νεπάλ, Ιαπωνία, Ιορδανία, Ινδία κλπ) αλλά και από την εγχώρια λαογραφία (κεραμικά Σίφνου). Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση για την τέχνη και τον τρόπο που εκείνος τοποθετείται απέναντι στην ομορφιά και την δημιουργία ως την μοναδική ελπίδα αθανασίας του ανθρώπου. Η εικαστική δράση ήταν η φυσική κατάληξη αυτής της διαδικασίας. 

Δεν θα πρέπει να παραληφθεί ο ρόλος που έπαιξε η μουσική στην παρούσα δράση. Συγκεκριμένα ακούστηκαν άριες από όπερες, Puccini, C. Saint Saens, Donizetti, Bizet, Verdi καθώς και σύγχρονη μουσική, Philip Glass,μεταξύ άλλων. Τα εικαστικά ίχνη των παιδιών δεν ήταν παρά η αρχή μιας αισθητηριακής συνομιλίας με το ανείπωτο. Η όλη διάδραση θύμιζε ντανταϊστές μιας άλλης εποχής και ολοκληρώθηκε με την εικαστική σύμπραξη των δυο εικαστικών και την μινιμαλιστική συμμετοχή των μαθητών. 

Νίκο θα ήθελα να μου πεις πως αντιμετώπισαν οι μαθητές του Γυμνασίου την εικαστική αυτή διάδραση στο μάθημα τους;

Τα παιδιά στην αρχή ήταν αμήχανα και ντροπαλά, όταν όμως άρχισα να στρώνω το χαρτί επάνω στα θρανία  και να αφήνω  χρώματα  από παστέλ και ξυλομπογιές στην  ζωγραφική  επιφάνεια που θα γινόταν η δράση  άρχισαν να ανυπομονούν για την έναρξη της δράσης, κατόπιν  τους εξήγησα τον ρόλο των χρωμάτων στην ζωγραφική, για το ενδιάμεσο και τις αποχρώσεις   στη συνέχεια με ρωτούσαν τι θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν, τους απάντησα πως θα έπρεπε να  αφήσουν το καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα και πως θα πρέπει να ζωγραφίσουν ελεύθερα ό,τι τους βγαίνει από μέσα τους.

 Η όλη δράση συντονίστηκε από εμένα και καθόλου τυχαία δεν ήταν,οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, θερμά και ψυχρά χρώματα,  λευκό και μαύρο και στις γραμμές..

Με τις δικές μου κατευθύνσεις και συντονισμό εισχωρούσαν στο χαρτί ζωγραφίζοντας, καθ΄ολη την διάρκεια της δράσης τα παιδιά  μιλούσαν μεταξύ τους, αντάλλασσαν απόψεις, χρώματα και ιδέες.

 

Η παρούσα συνεργασία του Νίκου Κανόγλου και της Ματίνας Σταυροπούλου αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μιας σειράς δράσεων στο μέλλον αποσκοπώντας στην βιωματική αποτύπωση των οραμάτων των δυο καλλιτεχνών.

Διαβάστε στο wetravel.gr την Αποστολή στο Περού την ποικιλόμορφη χώρα των Άνδεων