Νέα Ορλεάνη λοιπόν! Μια πόλη της πολιτείας της Λουιζιάνας των Ηνωμένων Πολιτειών, κτισμένη σε βάλτους, χαμηλότερα από την επιφάνεια του νερού. Η αλήθεια είναι ότι όταν άκουγα νέα Ορλεάνη, στο μυαλό μου ερχόταν η τζαζ μουσική και οι κούκλες βουντού. Τελικά η πραγματικότητα δε διέφερε και πολύ! 

Αφού βγήκα από το αεροδρόμιο, πήρα το ουμπερ, όπου γενικά στην Αμερική είναι ο πιο εύκολος τρόπος μετακίνησης εκτός των ΜΜΜ, και έφτασα στην κάρδια της πόλης όπου ήταν το ξενοδοχείο μου τo Zephyr Hotel, η τοποθεσία του οποίου ήταν στην French quarter, σε έναν κάθετο παράδρομο πάνω στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης (Bourbon street) όπου όλα τα μαγαζιά είναι συγκεντρωμένα. 

Στην πόλη μέσα, πραγματικά σε όποιο στενό και να μπεις, σε όποιον δρόμο και να φτάσεις, υπάρχει μια τζαζ μπάντα που παίζει μουσική. Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι μπάντες αυτές είναι σε τέτοια απόσταση μεταξύ τους που η μουσικές τους ποτέ δε μπερδεύονται. Οι μουσικοί που παίζουν είναι πραγματικά ταλαντούχοι και απαρτίζονται κυρίως από αφροαμερικανούς δεξιοτέχνες των οργάνων ή των φωνητικών ικανοτήτων. Όντας λάτρης της τζαζ μουσικής, χάζευα ατελείωτες ώρες τις ιστορίες που είχαν να πουν τα πνευστά και τα έγχορδα όργανα. 

Η πόλη μέσα διατηρεί τον παλιό της χαρακτήρα, κλασικά πανέμορφη. Ενημερώθηκα από ένα ντόπιο ότι στο κέντρο της πόλης δε μπορείς να αλλάξεις τίποτα, ακόμα και σε δικό σου ακίνητο αν δεν πάρεις άδεια από τους τοπικούς φορείς και τα αρμόδια στελέχη. Για να βάψεις το κτίριο σου πρέπει να πάρεις ειδική άδεια ενώ απαγορεύεται να αλλάξεις το υπάρχον χρώμα.  

Η Νέα Ορλεάνη είναι μια πόλη που σφύζει από ζωή οποιαδήποτε ώρα της μέρας μιας και είναι τουριστική περιοχή. Το αλκοόλ είναι νόμιμο στους δρόμους οπότε θέλει λίγο προσοχή μιας και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ είναι πράγμα σύνηθες στο μέρος αυτό. Ομολογώ βεβαία ότι δεν ένιωσα κίνδυνο ούτε μια φορά. Καλό είναι όμως, σε πολυπληθείς περιοχές όπως το κέντρο και ειδικότερα στην Bourbon Street να έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά. 

Σε μια από τις πρώτες μου βόλτες στην πόλη, επισκεύθηκα την Jackson Square όπου βρίσκεται ο καθεδρικός ναός και ένα από τα πιο ιστορικά πάρκα της Νέας Ορλεάνης αφού ήταν από τις πρώτες περιοχές που χαρακτηρίστηκαν ως Αμερικανικό έδαφος. Το πάρκο καταπράσινο, πεντακάθαρο και γεμάτο από μουσικούς, ζωγράφους και κυρίες που υποστήριζαν ότι μπορούν να σου διαβάσουν την παλάμη! Λόγω τουρισμού, η ανάγνωση της παλάμης ήταν οικονομικά κάπως τσουχτερή, οπότε αποφάσισα να συνεχίσω το ταξίδι μου χωρίς να γνωρίζω το μέλλον μου! Ίσως τελικά είναι μεγαλύτερη έκπληξη το να μη ξέρεις τι θα συναντήσεις. 

St. Louis Cathedral

Φυσικά δεν άργησε το στομάχι μου να αρχίσει να παραπονιέται και έτσι έκατσα σε ένα εστιατόριο στην Bourbon Street μιας και  περίμενα πως και πώς να δοκιμάσω το διάσιμο παραδοσιακό τους φαγητό που ακούει στο όνομα gumbo. Το πιάτο αυτό είναι ένα πάντρεμα γαλλικής και δυτικής αφρικάνικης κουζίνας. Είναι ουσιαστικά στιφάδο από κρέας η θαλασσινά (το παραδοσιακό είναι από γαρίδες) που συνοδεύεται από ρύζι και λαχανικά. Συγκριτικά με το φαγητό που μπορείς να βρεις γενικότερα στην Αμερική ήταν όαση! Για τα στάνταρ της Ελλάδας ήταν απλά ένα καλό πιάτο. Συνέχισα τη βόλτα μου στην Γαλλική αγορά (French market) όπου μπορείς να βρεις πάγκους με σουβενίρ όπως μπρελόκ από πόδι αλιγάτορα, κούκλες βουντού, κάρτες, κοσμήματα κτλ αλλά και φαγητό στο χέρι. Μια όμορφη στάση για να χαλαρώσεις και να πάρεις δωράκια και σουβενίρ. 

Μια από τις δραστηριότητες που σίγουρα πρέπει κάποιος να κάνει επισκεπτόμενος τη Νέα Ορλεάνη, είναι μια βόλτα στον Μισισίπι με ατμόπλοιο. Ήμουν τυχερός και βρήκα εισιτήριο για το ατμόπλοιο Natchez όπου είναι το τελευταίο αυθεντικό ατμόπλοιο της νέας Ορλεάνης. Τεράστιο πλοίο με μεγάλα φουγάρα τα όποια παίζουν μουσική (ναι! Ακόμα και αυτά παίζουν μουσική στη νέα Ορλεάνη!) καθώς ο καπνός βγαίνει από αυτά. Το ατμόπλοιο προσφέρει επίσης γεύμα σε πολυτελή αίθουσα υπό τη συνοδεία ζωντανής τζαζ μουσικής. 

Επόμενη στάση ήταν η παράλια Hanauma Bay. Προστατευόμενη παραλία με πολύχρωμα κοράλλια και ψάρια. Μάσκα δεν είχα αλλά τα νερά ήταν τόσο καθαρά που δε την χρειάστηκα για να δω την υδάτινη ζωή. Έκανα μια βουτιά, κάθισα στην άμμο να στεγνώσω και πήγα στον επόμενο προορισμό μου όπου ήταν το Halona Blow hole. Και αυτό ήταν κάτι που πραγματικά δεν είχα ξανά δει. Λαβα που έχει χυθεί στη θάλασσα και έχει δημιουργήσει νέα γη. Λόγω των κυμάτων όμως η θάλασσα έχει διαμορφώσει στην ξεραμένη λαβα μικρά φαράγγια που καταλήγουν σε μια τρύπα. Το νερό μπαίνει μέσα στις αυλακώσεις και καταλήγει στην τρύπα όπου και δημιουργεί πίδακα νερού.

Σίγουρα δεν ήμουν έτοιμος για την εμπειρία της επόμενης μέρας καθώς με λεωφορείο κάναμε μια ξενάγηση στα προάστια της πόλης και πιο συγκεκριμένα στις περιοχές που επλήγησαν από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005. Ο τυφώνας αυτός ήταν φονικός και επηρέασε πάνω από το 90% του πληθυσμού της νέας Ορλεάνης. Συνοπτικά, το 80% της πόλης βυθίστηκε στο νερό με το ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο της πόλης να μένει ευτυχώς ¨άθικτο¨ αφού είναι κτισμένο σε λόφο, ψηλότερα από την επιφάνεια του νερού, ενώ μετά τις καταστροφές, ο πληθυσμός της νέας Ορλεάνης μειώθηκε κατά 50% αφού η οικονομική κρίση που ακολούθησε απαγόρευσε σε χιλιάδες κατοίκους τη δυνατότητα για εργασία. 

Αυτό που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο είναι το σημάδι έξω από τα σπίτια. Όταν ο τυφώνας κόπασε, συνεργεία έμπαιναν σε κάθε σπίτι για να δουν την κατάσταση του σπιτιού και των κατοίκων του. Στον τοίχο έξω από το σπίτι και δίπλα από την πόρτα σχεδίαζαν ένα Χ η ένα κύκλο όπου στο πάνω μέρος του έγραφαν αν το σπίτι έχει ελεγχθεί, στο αριστερό μέρος τον τύπο του συνεργείου που έλεγξε το σπίτι, στο δεξί μέρος τι καταστροφές έχει το σπίτι όπως διαρροές γκαζιού κτλ και στο κάτω μέρος του πόσους νεκρούς βρήκαν στο σπίτι. Πολλά σπίτια δεν έσβησαν ποτέ το σημάδι αυτό, ίσως για να τους θυμίζει ότι επιβίωσαν ή για να μη ξεχαστούν αυτοί που δε τα κατάφεραν. 

Μετά την καταστροφή αυτή συντάχθηκε νόμος όπου επιβάλλει σε όλα τα σπίτια συγκεκριμένων περιοχών να υπερυψώνονται από το έδαφος ως πρόληψη για το μέλλον. 

Η ξενάγηση συνεχίστηκε στο κοιμητήριο St. Louis της Νέας Ορλεάνης η οποία φημίζεται γι αυτά. Όπως προανέφερα η Νέα Ορλεάνη είναι κτισμένη κάτω από το επίπεδο της θάλασσας οπότε η εκταφή των νεκρών ήταν αδύνατη αφού στις πρώτες βροχές, το χώμα απορροφούσε το νερό το οποίο με τη σειρά του έσπρωχνε τους νεκρούς προς τα πάνω και έξω από την γη. Η λύση ήταν οι εξωτερικοί τάφοι μαυσωλεία όπου επειδή και πάλι ο χώρος είναι περιορισμένος, κάθε οικογένεια είχε τον δικό της όπου πέρναγε από γενιά σε γενιά. Προφανώς οι πλούσιοι είχαν μεγαλύτερους χώρους ενώ οι φτωχότεροι αρκετά μικρότερους. Το στενόχωρο σε αυτή την λύση ήταν οι άνθρωποι που δεν είχαν οικογένειες όπου και ενταφιαζόντουσαν όλοι μαζί στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Πλέον η πόλη έχει περάσει σε άλλες λύσεις όπως η αποτέφρωση ή ο ενταφιασμός εκτός της πόλης σε σημεία όπου η γη το επιτρέπει. 

Η ενδιαφέρουσα αυτή ξενάγηση έκλεισε στο city park (πάρκο της πόλης στα ελληνικά αν και βρίσκεται αρκετά έξω από αυτήν) και ήταν από τα πιο όμορφα πάρκα έχω δει στη ζωή μου. Παραμυθένιο και πράσινο θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα περισσότερα παραμύθια αν και την εποχή που πήγα θα φιλοξενούσε ευκολότερα την κακιά μάγισσα! 

Η Νέα Ορλεάνη εκτός της τζαζ κουλτούρας της έχει και ένα σπάνιας ομορφιάς και πληροφορίας μουσείο, για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με εκθέματα της εποχής, προτζέκτορες με ιστορικές αναφορές και σινεμά με ιστορικά ντοκιμαντέρ. Στην είσοδο νεαρές κοπέλες τραγουδούν τραγούδια που έπαιζαν τα τότε ραδιόφωνα με το ανάλογο βέβαια ύφος και στυλ. 

Είναι ένα μουσείο που πραγματικά αξίζει να βάλεις στο πρόγραμμα σου κατά τη διαμονή στην πόλη και να αφιερώσεις τουλάχιστον μισή μέρα σε αυτό. 

Το βράδυ εκτός του ποτού με τζαζ μουσική, επιβάλλεται να κάνεις και ένα haunted tour αφού η νέα Ορλεάνη φημίζεται για τα στοιχειωμένα μέρη της και την κουλτούρα της πάνω στη μαγεία βουντού. Προσωπικά ακλούθησα το New Orleans Ghost, Voodoo & Vampire Walking Tour το οποίο δε θα συνιστούσα μιας και δε μου έδωσε την εμπειρία που περίμενα. Υπάρχουν όμως δεκάδες άλλα τουρ τα οποία μπορούν να δώσουν την εσωτερική αναστάτωση που αναζητάει κάποιος. 

Στοιχειωμένα κτίρια, κοιμητήρια, δρόμοι και αντικείμενα τα οποία κρύβουν ανατριχιαστικές ιστορίες είναι κάποια από τα πράγματα που πρέπει να ανακαλύψεις στη Νέα Ορλεάνη. Τα τουρ περιλαμβάνουν επίσκεψη σε κάποια από αυτά καθώς ο ξεναγός εξιστορεί το πώς και το γιατί μπήκαν στη λίστα των στοιχειωμένων. Προσωπικά αυτό που ήθελα να δω ήταν η γνωστή έπαυλη lalaurie. Η lalaurie ήταν μια κόμισα την δεκαετία του 1800 που βασάνιζε και σκότωνε τους δούλους της στο υπόγειο της έπαυλης της. Στο κτίριο δε μπορούσαμε να μπούμε αφού ανήκει σε ιδιώτη πλέον. Οι ντόπιοι λένε ότι ακόμα ακούγονται φωνές τα ήσυχα βράδια. Για να είμαι ειλικρινής δεν άκουσα κάτι αλλά δε νομίζω ότι θα ήθελα κιόλας! 

Στη Νέα Ορλεάνη υπάρχει φυσικά δραστηριότητα και για τους λάτρεις της φύσης αφού η πόλη είναι κτισμένη πάνω σε βάλτους και μεγάλο μέρος της καλύπτεται από αυτούς. Έτσι οι πιο περιπετειώδεις τουρίστες μπορούν να κλείσουν ξενάγηση στους βάλτους. 

Έκλεισα τη δική μου εξόρμηση στους βάλτους μέσω του ξενοδοχείου και την επομένη μέρα νωρίς το πρωί, το λεωφορείο ήταν απ έξω για να με πάει στο μικρό λιμανάκι με τα πλοία για ρηχά νερά. Το κρύο λόγω των βάλτων είναι αρκετό οπότε θα συνιστούσα στους ενδιαφερομένους βαρύ ρουχισμό για την συγκεκριμένη δραστηριότητα.   

Κατά την ξενάγηση στους βάλτους μπορεί κανείς να δει αρκετούς αλιγάτορες, χελώνες, σπάνια είδη πτηνών, κουκουβάγιες, αγριογούρουνα κτλ. Το θέαμα είναι πραγματικά μοναδικό και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα. 

Marti gras

Αν κάποιος σκοπεύει να επισκευθεί τη Νέα Ορλεάνη και του αρέσει η πολυκοσμία, τα φανταχτερά κοστούμια και ο ξέφρενος τρόπος ζωής, τότε η καλύτερη εποχή είναι τα μέσα Φεβρουαρίου όπου γιορτάζεται το αντίστοιχο καρναβάλι, το marti gras. Οι άνθρωποι της Νέας Ορλεάνης είναι πολύ περήφανοι για τη συγκεκριμένη εκδήλωση αφού είναι ένα πάρτυ στους δρόμους το οποίο κρατάει για περίπου 2 εβδομάδες μέσα στις οποίες έχει κάθε μέρα παρέλαση με άρματα, άφθονο ποτό και επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Τα άρματα προσφέρουν στο κοινό που τους παρακολουθεί δώρα και γλυκά κρατώντας τους όλους ευχαριστημένους. 

Η Νέα Ορλεάνη είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη που μπορεί κάποιος να επισκευτεί αφού συνδυάζει τα στοιχεία του σύγχρονου δυτικού κόσμου με τον ρομαντισμό της δεκαετίας του 70. Είναι πραγματικά ένα μέρος με μεγάλη ιστορία όπου οι άνθρωποί της έχουν βιώσει πόνο και καταστροφή και ξέρουν πώς να φερθούν. Άνθρωποι που έχουν να σου πουν ιστορίες και να σου προσφέρουν πολιτισμό. Στην πόλη μέσα έχει να ανακαλύψεις επίσης ένα σορό ιστορίες με ιστορικά κτίρια και τοποθεσίες. Οπλιστείτε με άνετα παπούτσια και βγείτε να εξερευνήσετε τη Νέα Ορλεάνη!