Για να ταξιδέψεις σε ένα νησί χρειάζεσαι πλοίο για να το προσεγγίσεις.

Στη Λευκάδα, το νησί του Ιονίου, δε χρειάζεσαι ακτοπλοϊκή προσέγγιση!

Μια πλωτή γέφυρα (ανοιγόμενη για να διέρχονται τα πλοία) και μια λωρίδα γης, ο πορθμός του Δρεπάνου, σε συνδέει με το νησί του Ιονίου. Μπορείς να πας ανά πάσα στιγμή, όποτε το αποφασίσεις χωρίς τον περιορισμό της ακτοπλοϊκής σύνδεσης.

Το κάστρο της Λευκάδας στην είσοδο του νησιού

Κατά βάση, η Λευκάδα είναι ένας ορεινός όγκος και ως εκ τούτου οι δρόμοι είναι φιδογυριστοί ανεβοκατεβαίνοντας σε πλαγιές.

Αυτό για κάποιος μπορεί να κουραστικό αλλά οι θέες που σου προσφέρονται σε ανταμείβουν.

Φυσικά, όπως όλα τα νησιά του Ιονίου, είναι καταπράσινη!

Με το που διασχίζεις τη συνδετική με την ηπειρωτική Ελλάδα γέφυρα βρίσκεσαι στο κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού, την ομώνυμη Λευκάδα, η οποία πρόσφατα έχει αποκτήσει μαρίνα από τις πιο σύγχρονες της Ελλάδας, που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης, με δυνατότητα ελλιμενισμού 500 σκαφών. Από εδώ έχεις τη δυνατότητα να νοικιάσεις σκάφος (υπάρχουν πάρα πολλά ιστιοπλοϊκά προς ενοικίαση)  για την εξερεύνηση των γύρω νησιών του Ιονίου.

Στη μαρίνα της Λευκάδας ένα πλωτό μπαρ.

Μια αρκετά μεγάλη πόλη για νησί με περίπου 23.000 κατοίκους.

Το κέντρο της αποπνέει μια αύρα Καραϊβικής σε συνδυασμό με μια νότα από την περιοχή La Boca του Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής.

Αυτό οφείλεται στα χαμηλά διώροφα σπίτια της τα οποία μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1825 άρχισαν να κτίζονται βάση του αγγλικού αντισεισμικού κανονισμού.

Έχουν πέτρινο ισόγειο και ελαφρύ ξύλινο όροφο με υποστυλώματα, ποντέλλα, που μεταφέρουν το φορτίο απευθείας στα θεμέλια του κτηρίου και όχι στους πέτρινους τοίχους του ισογείου. 

Η επικάλυψη γίνεται εξωτερικά, στο ισόγειο κυρίως με σοβά. Ο όροφος «θωρακιζόταν» με σανίδες ή ακόμα και λαμαρίνα. Σε κάποιες περιπτώσεις έμενε ανεπίχριστος. Η χρήση λαμαρίνας στο εξωτερικό, βαμμένη με διαφορετικά χρώματα για κάθε σπίτι είναι αυτή, που δίνει την αίσθηση, όπως παραπάνω προανέφερα, πως βρίσκεσαι στη La Boca.

Νησί των ποιητών Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Άγγελου Σικελιανού και αρκετών άλλων ποιητών, που τους έχει τιμήσει δημιουργώντας τον Κήπο των Ποιητών. Ένα μικρό πάρκο, που βρίσκεται στην παραλία και «φιλοξενεί» τις προτομές των σπουδαίων λογοτεχνών, που γεννήθηκαν στο νησί. Οι 

Λευκαδίτες το αποκαλούν Μποσκέτο. 

Στον κήπο των ποιητών – Μποσκέτο

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι τα καμπαναριά των εκκλησιών. Σιδερένιες κατασκευές λες και τις έχει δημιουργήσει ο Eiffel.

Και το ξύλινο γεφυράκι, που φτιάχτηκε το 2002 και βρίσκεται στην είσοδο του νησιού, αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν τησ Λευκάδας. Κάθεσαι και το χαζεύεις πίνοντας τον καφέ σου στις καφετέριες που βρίσκονται στον παραλιακό πεζόδρομο απ’ όπου απολαμβάνεις και το ηλιοβασίλεμα.

Προορισμός μου η Βασιλική. Εκεί έχω επιλέξει κατάλυμα. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού 38 χιλιόμετρα από τη Λευκάδα.

Στα 17χλμ. από την πρωτεύουσα βρίσκεται το Νυδρί.

Ονομαστός προορισμός και εξειδικευμένος στις ακτοπλοϊκές εκδρομές στα γύρω νησάκια.

Σαν οικισμός δεν με ενθουσίασε τόσο όσο περίμενα. 

Στο λιμάνι του δεσπόζει το άγαλμα του Αριστοτέλη Ωνάση. Μην ξεχνάτε πως απέναντι από το Νυδρί βρίσκεται ο Σκορπιός, το ιδιόκτητο νησί του Ωνάση, που τώρα πια βέβαια δεν ανήκει στην οικογένεια.

Στο νησάκι ακριβώς απέναντι, τη Μαδουρή, διακρίνεται από το λιμάνι το σπίτι του άλλου ονομαστού Αριστοτέλη του νησιού, του Βαλαωρίτη.

Αμέτρητα τα εστιατόρια και τα καφέ μπροστά στο λιμάνι. Επέλεξα ένα για να χαλαρώσω πριν φτάσω στη Βασιλική. Εντάξει, δεν είναι ότι κουράστηκα από την πολύωρη διαδρομή και είπα να ξαποστάσω αλλά σε διακοπές βρίσκομαι και με κάθε ευκαιρία σπαταλάω χρόνο σε μικρές απολαύσεις.

Έτσι κι αλλιώς αυτή την πολυτέλεια του χρόνου σου την προσφέρουν τα μικρά μέρη. Δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι σε αέναη κίνηση για να προλάβεις να δεις όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα.

Έφτασα, λοιπόν, στη Βασιλική αργά το μεσημέρι, ώρα φαγητού.

Απέχει περίπου 22χλμ. Από το Νυδρί. Είναι ένα μικρό χωριό με ένα απίστευτα γραφικό λιμανάκι. Το λάτρεψα!

Το πρώτο πράγμα που έκανα, πριν ακόμα αφήσω τα πράγματα μου στο ξενοδοχείο, που δεν απέχει 100μ. από το λιμάνι, ήταν να καθίσω σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια του λιμανιού για φαγητό.

Διαπίστωσα πως παραγγέλνοντας για αρχή γαύρο ή χταποδάκι ή σαρδελίτσες, όλα αυτά έρχονται σε μερίδες συνοδευόμενα από πατάτες και σαλάτα στο πιάτο.

Κατέληξα να έχω επιπλέον μερίδες, που ήταν αδύνατο να καταναλωθούν. Έτσι, λοιπόν, συμφάγαμε με παρέα, που προσφέρθηκε να μοιραστεί μαζί μας τα εδέσματα! Τα αδέσποτα γατάκια μας έκαναν ευχαρίστως παρέα και ευχαριστήθηκαν, όπως άλλωστε κι εμείς το γεύμα μας.

Σπεσιαλιτέ της περιοχής οι σαρδέλες. Φιλεταρισμένες και άψογα ψημένες. Σκέτη απόλαυση.

Απογευματινή σιέστα και το βραδάκι ποτό … ε, που αλλού; Στο λιμάνι!  

Απέναντι από τη Βασιλική υπάρχει η περιοχή Πόντι, που θεωρείται ιδανική για τους surfers λόγω των ανέμων που φυσούν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Η επόμενη μέρα είναι αφιερωμένη στο Πόρτο Κατσίκι, την πιο φημισμένη και προσβάσιμη παραλία του νησιού.

Φεύγοντας από τη Βασιλική με κατεύθυνση το Πόρτο Κατσίκι θα σας πρότεινα να μην ακολουθήσετε το GPS ή τις ταμπέλες για το Πόρτο Κατσίκι. Θα σας κάνουν έναν κύκλο 15χλμ. επιπλέον.

Μετά το χωριό Άγιος Πέτρος και στα 2χλμ. Περίπου υπάρχει αριστερά ένας δρόμος που πηγαίνει προς Δράγανο και Αθάνι. Είναι πολύ εύκολο να το βρείτε στο χάρτη σας. Μη φοβηθείτε πως είναι δύσβατος. Μια χαρά δρόμος είναι. Ασφαλτοστρωμένος και ελάχιστα πιο στενός από τον επαρχιακό. Εμείς το κάναμε το λάθος πηγαίνοντας γι’αυτό σας εφιστώ την προσοχή να μην το κάνετε κι εσείς. Γλιτώνετε εκτός από χιλιόμετρα και χρόνο, που είναι αρκετός μιας και τα 15χλμ. σε μικρούς επαρχιακούς δρόμους μεταφράζονται σε διπλάσιο μπορεί και τριπλάσιο χρόνο από την ίδια απόσταση σε εθνική οδό.

Στο Πόρτο Κατσίκι υπάρχουν αρκετά ιδιωτικά πάρκινγκ για να αφήσετε το αυτοκίνητο σας. Πριν αρχίσει η κάθοδος σας στην παραλία (κατεβαίνετε σκαλιά ως εκεί) υπάρχουν μαγαζάκια για να προμηθευτείτε τον καφέ σας ή το σνακ σας.

Υπάρχει και delivery!!! Πείνασες; Δεν έχεις παρά να αναζητήσεις στην παραλία τα παιδιά του delivery. Τα φαγητά έρχονται από ένα εστιατόριο λίγο πάνω απο το Πόρτο Κατσίκι.

Κατεβαίνοντας, λοιπόν, τα σκαλιά για να φτάσεις στην παραλία έχεις ήδη μαγευτεί από τη θέα. Καταγάλανα νερά σε αντίθεση με το λευκό βότσαλο, στο βάθος του γκρεμού. Δε σου κάνει καρδιά να εγκαταλείψεις την παραδεισένια ατμόσφαιρα.

Καλό είναι να έχετε μαζί σας ομπρέλα γιατί η παραλία δεν είναι οργανωμένη και σίγουρα θα την χρειαστείτε.

Επιστρέφοντας από το Πόρτο Κατσίκι σταματήσαμε για φαγητό στο Πόντι, σε ένα εστιατόριο πάνω από τον οικισμό σένα ξύλινο μπαλκόνι πάνω από τη θάλασσα να αγναντεύουμε τη Βασιλική. Κι εδώ φυσικά δε μείναμε χωρίς την παρέα των τετράποδων χαριτωμένων φίλων μας!

Ερχόμενοι από το Πόρτο Κατσίκι έχουμε μπροστά μας Βασιλική.

Στην παραλία Κάθισμα, που επισκέφθηκα την επόμενη μέρα, δεν είναι απαραίτητο να έχεις ομπρέλα μαζί σου μιας και είναι σούπερ οργανωμένη. Μια τεράστια παραλία με ψιλό βοτσαλάκι και πολλά μαγαζιά και beach bar. Περέχεται και η δυνατότητα για αλεξίπτωτο πλαγιάς, το γνωστό “παρά πέντε”. Σε παίρνει αυτοκίνητο για να μετάβεις στο χωριό Εξάνθεια πάνω από το Κάθισμα σε υψόμετρο  650μ. Από εκεί αρχίζει η πτήση σου και προσγειώνεσαι στην παραλία. Σε συνοδεύει έμπειρος πιλότος φυσικά και σου παρέχεται η δυνατότητα να απαθανατίσεις τις στιγμές με go pro κάμερα.

Το Κάθισμα απέχει λίγα χιλιόμετρα νότια του Αγίου Νικήτα στη δυτική πλευρά της Λευκάδας.

Στον Άγιο Νικήτα καταλήξαμε για φαγητό.

Με ξάφνιασε ευχάριστα αυτός ο μικρός οικισμός. Αφήνεις το αυτοκίνητο σου έξω από τον οικισμό και εισέρχεσαι σ’ αυτόν περνώντας την πλακόστρωτη πλατειούλα με τις αιωνόβιες ελιές. Ένα επίσης πλακόστρωτο δρομάκι καταλήγει στην μικρή παραλία και λιμανάκι. Αναμενόμενο, όλα τα μαγαζιά, τα εστιατόρια και τα καφέ να βρίσκονται σε αυτό το δρόμο.

Την ταβέρνα του Νικήτα επιλέξαμε για φαγητό και μείναμε απόλυτα ενθουσιασμένοι και ικανοποιημένοι όχι μόνο από την ποιότητα αλλά και από τις τιμές!

Έφαγα ένα υπέροχο φιλέτο τόνου (φρεσκότατο) με μπρόκολο με μόνο 9€ και φιλέτο ξιφία με 7€

Πραγματικά αξιομνημόνευτες αυτές οι τιμές!

Όπως είπα και πριν αυτός ο οικισμός με εντυπωσίασε και για την αρχιτεκτονική των σπιτιών του και ιδιαίτερα τα ξύλινα μπαλκόνια του.

Η επιστροφή στη Βασιλική έγινε από άλλο δρόμο, μέσα από τα βουνά. Περάσαμε την Εξάνθεια, το Δρυμώνα, την Καρυά και καταλήξαμε στην ανατολική πλευρά του νησιού έξω από το Νυδρί.

Μετά την Καρυά αρχίζεις να έχεις πανοραμική θέα προς το Νυδρί και τα νησάκια Μαδουρή, Σκορπιό και Μεγανήσι.

Είναι σημαντικό να επιλέγετε διαφορετικές διαδρομές στις εξορμήσεις σας για να βλέπετε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα.

Το χωριό Εξάνθεια

Το χωριό Καρυά

Μετά την Καρυά έχουμε στα πόδια μας το Νυδρί, τη Μαδουρή, τον Σκορπιό και το Μεγανήσι

Είναι η τελευταία μέρα στο νησί της Λευκάδας. Μετά το πρωινό μας αρχίζει η επιστροφή μας.

Μα δε θα μπορούσε να μην έχει κι αυτή η μέρα κάτι νέο να μας δείξει από τη Λευκάδα!

Παίρνοντας το δρόμο για τη Λευκάδα και στα 5χλμ. περίπου από τη Βασιλική κάνουμε παράκαμψη δεξιά για τα Σύβοτα. Μην τα μπερδέψετε με τα Σύβοτα του νομού Ηγουμενίτσας. Αυτά τα Σύβοτα είναι ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι της Λευκάδας με ένα κλειστό υπέροχο λιμανάκι, που σου αφήνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε λίμνη και φυσικά γύρω από το λιμάνι υπάρχουν μαγαζιά για καφέ και φαγητό.  

Έτσι έκλεισε το 4ήμερο ταξίδι μας στη Λευκάδα.