Εντυπωσιακά κτίρια με ακόμα πιο εντυπωσιακές πολύχρωμες πόρτες (που τόση αδυναμία τους έχω). Ιστορικά κτίρια και καθολικές εκκλησίες και φυσικά αποστακτήρια μιας και η Ιρλανδία είναι φημισμένη για το ουίσκι και την μπίρα της (αν και δεν είμαι φαν του είδους σε κάθε μου γεύμα απολάμβανα μια μαύρη Guinness). Τα αποστακτήρια της είναι επισκέψιμα, κάτι σαν μουσεία και φυσικά έχουν είσοδο, όπως τα περισσότερα αξιοθέατα. Μέχρι και στους ναούς πρέπει να πληρώσεις για να τους επισκευθείς.

Στην O’Connell street, απ’όπου ξεκινάει η περιπλάνησή μου μέσα στην πόλη, κυριαρχεί το Spire το ψυλότερο γλυπτό του κόσμου (120 μ. ύψος) ένα τεράστιο καρφί στο κέντρο του Δουβλίνου.

Διασχίζω τον Liffey ποταμό και την O’Connell Bridge για να βρεθώ στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Περνάω από το Trinity College το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας. Στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου βρίσκεται το περίφημο Book of Kells ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά χειρόγραφα, που περιλαμβάνει τα 4 ευαγγέλια στα λατινικά, χρονολογημένο από το 800 μ.Χ. Αν κλείσετε τα εισιτήριά σας από το internet είναι οικονομικότερα.

Συνεχίζω νότια και φτάνω στον πεζόδρομο Grafton street. Η χαρά του καταναλωτή! Αν καταφέρετε να σηκώσετε τα μάτια σας πάνω από τις βιτρίνες των καταστημάτων, που φιλοξενούν όλα τα μεγάλα ονόματα της μόδας, θα αντικρίσετε πανέμορφα κτίρια. Να σημειώσω πως πολλές από τις βιτρίνες έχουν ήδη στολιστεί με χριστουγεννιάτικα.

Όταν καταφέρετε να φτάσετε στο τέλος της Grafton street θα σας χρειαστεί σίγουρα ξεκούραση στο Stephen’s Green Park, που βρίσκεται στα πόδια της Grafton street. Ανάσα, λοιπόν, για να συνεχίσουμε. Θα περάσω από όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης, όπως τον καθεδρικό του Αγίου Πατρικίου, το κάστρο του Δουβλίνου και άλλα πολλά.

Η Ιρλανδία χαρακτηρίζεται ως το “σμαραγδένιο νησί” λόγω της έντονης βλάστησης. Αυτό σημαίνει πως οι βροχές είναι συχνό φαινόμενο και πόσο μάλλον στα μέσα του Οκτώβρη (γι’αυτό να έχετε πάντα μια ομπρέλα στην τσάντα σας). Κατά τη διάρκεια της μέρας υπάρχουν διαστήματα βροχόπτωσης, που καθόλου ενοχλητική δεν είναι. Ίσως γιατί είμαι προετοιμασμένη για τις αντιξοότητες όπως σας είπα, ίσως γιατί τα ενδιαφέροντα και τα καινούρια πράγματα, που βλέπουν τα μάτια σού αποσπούν την προσοχή από καθετί δευτερεύουσας σημασίας;

Το κινητό μου έχει καταγράψει 12χλμ. πεζοπορίας μέσα στην πόλη, όταν επιτέλους κάθισα για φαγητό σε ένα από τα πολλά εστιατόρια της περιοχής Temple Bar, της πιο τουριστικής και ζωντανής περιοχής του Δουβλίνου, που έχει διατηρήσει τη μεσαιωνική ρυμοτομία της, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τα λιθόστρωτα σοκάκια της. Ειναι η περιοχή, που θα έρχεστε ξανά και ξανά μιας και οι ντόπιοι και οι τουρίστες συρρέουν στα εστιατόρια, τις καφετέριες και τις pubs της περιοχής, όπου, σημειωτέον οι περισσότερες pubs παίζουν ζωντανή μουσική. Διατηρεί τη ζωντάνια της όλες τις μέρες της εβδομάδας. Ειδικά το βράδυ οι δρόμοι είναι κατάμεστοι και γι’αυτό οι experts του marketing δημιούργησαν ζωντανές διαφημίσεις, που κινούντε ανάμεσά μας! Είναι άνθρωποι, που ως άλλοι λατερνατζήδες με τη λατέρνα στην πλάτη, κουβαλούν διαφημιστικές πλακέτες στην πλάτη τους! Μου φάνηκε τόσο αστείο μα και τόσο εμπνευσμένο!

Η διαδρομή από το Δουβλίνο στο Μπέλφαστ χαρακτηρίζεται από τι άλλο; Το πράσινο! Καταπράσινα τοπία, λόφοι και αγροικίες γεμάτες πρόβατα.

Πανύψηλα τείχη, που φτάνουν και τα 6μ. εξακολουθούν να χωρίζουν τις κοινότητες των Καθολικών και των Προτεσταντών. Σε κάποια σημεία οι πύλες που υπήρχαν συνεχίζουν να κλείνουν τα βράδια.

Στους δρόμους του Μπέλφαστ είναι γραμμένη η ιστορία, όχι μόνο της πόλης αλλά και πολλών άλλων πληγαίντων σημείων του πλανήτη από την έλλειψη της ειρήνης.

Πέρα από τα βικτωριανού στυλ μνημεία του, το Μπέλφαστ έχει να επιδείξει το εντυπωσιακό Titanic Belfast Visitor Center, που άνοιξε τις πύλες του το 2012. Πρόκειται για τα ναυπηγεία όπου κατασκευάστηκε το θρυλικό πλοίο “Τιτανικός” και η ιστορία του.

Από το Μπέλφαστ συνεχίζω για το Giant’s Causeway. Το μονοπάτι του γίγαντα είναι μια περιοχή που από το 1986 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Έχει δημιουργηθεί απο εκρήξεις ηφαιστείων. 40.000 στήλες βασάλτη αποτελούν ένα εντυπωσιακό γλυπτό, που έχει δημιουργήσει η ίδια η φύση. Ο μύθος θέλει τον ιρλανδό γίγαντα Fionn Mac Cumhaill να δημιουργεί αυτές τις στήλες, που θα συνέδεαν τις ακτές της Ιρλανδίας με τις απέναντι της Σκωτίας για να αναμετρηθεί με τον Σκωτσέζο γίγαντα Benandonner.

Η γέφυρα Carrick – a – Rede Rope Bridge βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από  το Giant’s Causeway. Λέγεται ότι δημιουργήθηκε 350 χρόνια πριν από ψαράδες σολωμού που ήθελαν να προσεγγίσουν το νησάκι Carrick, το καλύτερο σημείο διέλευσης των ψαριών. Η γέφυρα που ενώνει την ξηρά με το νησάκι βρίσκεται 30μ. πάνω από τη θάλασσα. Οι θέες είναι μαγευτικές. Η αίθηση βέβαια του να τραμπαλίζομαι πάνω στη σχοινένια γέφυρα δε μπορώ να πω ότι με μάγεψε καθόσον έχω ένα μικρό θέμα με τα ύψη, είναι όμως εμπειρίες που δε μπορείς να αγνοήσεις κι έτσι κατανικάς τους φόβους σου.

Μη χάνετε λοιπόν την ευκαιρία, έστω και λίγες μέρες μπορείτε να τις αξιοποιήσετε ανακαλύπτοντας μια άλλη χώρα παίρνοντας γεύση από την πρωτεύουσά της, από μια σημαντική πόλη πέραν της πρωτεύουσας και λίγο από την εξοχή της και τα αξιοθέατα της!