Greenland η παγωμένη χώρα.

Από το Ρέκιαβικ της Ισλανδίας θα πάρω την απ’ ευθείας πτήση (3 1/2 ώρες) για Ilulissat στα δυτικά της Γροιλανδίας, άλλη μια αυτόνομη περιοχή του Βασιλείου της Δανίας.

Φτάνοντας στις ακτογραμμές της Γροιλανδίας το θέαμα είναι συγκλονιστικό! Μεγάλα παγόβουνα σαν χάρτινα καραβάκια διασχίζουν τον ατλαντικό για να λιώσουν σε πιο ζεστά νερά.

Πετώντας πάνω από τη χώρα διακρίνεις μόνο το απέραντο λευκό (τα 9/10 περίπου της έκτασής της καλύπτεται από πάγους) με διάσπαρτες τυρκουάζ λιμνούλες, που έχουν δημιουργηθεί από το λιώσιμο των πάγων.

Το Ilulissat https://el.wikipedia.org/wiki/Παγετώνας_και_Φιόρδ_Ιλούλισσατ βρίσκεται στη δυτική ακτή της χώρας 250χλμ. πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο (66ος παράλληλος) και είναι το στόμιο του παγετώνα Sermeq Kujalleq, ενός από τους ταχύτερα κινούμενους παγετώνες (19μ. τη μέρα) και ο πιο ενεργός στον κόσμο. Παράγει περίπου 35 δισεκατομμύρια τόνους πάγου ετησίως, περισσότερο από κάθε άλλο παγετώνα έξω από την Ανταρκτική.

Πετώντας πάνω από την Γροιλανδία Greenland

Το μικρό παλιό αεροπλάνο κάνει κύκλο πάνω από το Ilulissat για να προσγειωθεί στο κοντινό αεροδρόμιο και μας προσφέρει απίστευτες θέες των τεράστιων παγόβουνων που κατακλύζουν τη θαλάσσια περιοχή.

Ilulissat σημαίνει «παγόβουνα» στα γροιλανδικά, και αυτά τα γιγαντιαία παγόβουνα είναι ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι έρχονται εδώ.

Σε όμορφη τοποθεσία ακριβώς πάνω στην ακτή και κοντά στην άκρη του Ice Fjord, οπότε όπου κι αν βρίσκεστε, η θέα είναι φανταστική. 

Η πόλη είναι  ένας συναρπαστικός συνδυασμός της κουλτούρας Inuit και της σύγχρονης ζωής. Μια πανδαισία χρωμάτων. Ξύλινα σπίτια καρφωμένα σε βράχους σε όλα τα χρώματα του ουρανίου τόξου.

Αυτό που χαρακτηρίζει όμως την πόλη είναι η πληθώρα σκυλιών, τα λεγόμενα Γροιλανδικά Husky. Αποτελούν ούτε λίγο ούτε πολύ το μισό πληθυσμό της πόλης. Εκ των πραγμάτων για να μη γίνεται χαλασμός από τους καβγάδες τα ενήλικα είναι δεμένα ενώ τα μικρά τριγυρνάνε ελεύθερα.

Θα χαλαρώσω λίγες μέρες εδώ, σ’ αυτό το μοναδικό περιβάλλον. Έχει ήλιο και κάθομαι να πιω τον καφέ μου στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου Icefiord. Η κανάτα του καφέ είναι τυλιγμένη με δέρμα φώκιας για να τον κρατάει ζεστό. Η φώκια εδώ αποτελεί τροφή για τους ντόπιους κι έτσι υπάρχουν πολλά δέρματα, που χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητα με ποικίλους τρόπους. Εντύπωση κάνουν τα καθίσματα του αεροδρομίου, που έχουν στην πλάτη τους επένδυση φώκιας. Ακόμα και τα χειμωνιάτικα ρούχα τους είναι από αυτό το δέρμα. Εδώ επιτρέπεται επίσης και το κυνήγι φαλαινών, που αποτελεί και αυτή έδεσμα στην περιοχή (όπως και στην Ισλανδία και την Νορβηγία). Τολμώ να ομολογήσω πως δοκίμασα (όχι χωρίς καθόλου τύψεις για το απειλούμενο αυτό είδος) το κρέας τους.

Παίρνω ένα παγοθραυστικό την επομένη για να επισκευθώ το Ilimanaq.

Το Ilimanaq μπορεί να είναι ένα πολύ μικρό χωριουδάκι των 50 περίπου κατοίκων αξίζει όμως να κάνετε τον διάπλου από το  Ilulissat  ως εκεί περνώντας το περίφημο Ilulissat Ice Fjord, το οποίο από το 2004 αποτελεί περιοχή παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Χιλιάδες παγόβουνα βρίσκονται στα γαλάζια νερά. 

Η πρόσβαση στα χωριά το καλοκαίρι γίνεται μόνο με σκάφος γιατί δεν υπάρχουν δρόμοι, ενώ το χειμώνα τα προσεγγίζεις με jet ski, ή πιο παραδοσιακά με έλκηθρα, που τα σέρνουν τα σκυλιά.

15χλμ. απέχει από το Ilulissat αλλά το ταξίδι διήρκεσε 1 ώρα και 20’. Από το λιμάνι αναριχάσαι σχεδόν στα ξύλινα σκαλοπάτια, που έχουν τοποθετηθεί στα βράχια, για να φτάσεις στο χωριό.

Το Ilimanaq προσφέρει μερικά από τα παλαιότερα αποικιακά κτίρια και φυσικά φαντασμαγορική θέα στον κόλπο.

Επιστρέφοντας στο Ilulissat η διαδρομή έχει γίνει δύσκολη γιατί υπάρχουν πολλοί πάγοι. Ένα από τα τεράστια παγόβουνα έχει διαλυθεί και έχει γεμίσει τη διαδρομή μικρότερους πάγους, που δυσκολεύουν το πέρασμα. Αυτή είναι όμως και η ομορφιά! Να ακούς το παγοθραυστικό που ανακατεύει τους πάγους στο πέρασμά του. Είναι κάπως σαν να ανακατεύεις τα παγάκια στο ποτό σου!

Το λιμάνι έχει γίνει κι αυτό “on the rocks”! Το τοπίο έχει κυριολεκτικά αλλάξει!

Την επομένη με ένα σκαφάκι έφτασα στο λιμάνι του Rodebay ή όπως λέγεται στα γροιλανδικά Oqaatsut, 22χλμ. από το Ilulissat 1 ώρα και 10΄ εν πλω. Χρειάστηκε τουλάχιστον μισή ώρα για να βγούμε από το παγωμένο λιμάνι.

Άλλος ένας πολύ μικρός οικισμός με περίπου τριάντα κατοίκους.

Στο εστιατόριο Η8 που δεσπόζει από το λιμάνι, πήρα το πρωινό μου, με θέα το Disco Bay.

Σκοπός της επίσκεψης σ’αυτόν τον οικισμό ήταν κυρίως η επιστροφή πεζή στο Ilulissat (κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, όταν τα νερά του Disko Bay είναι πλεύσιμα, η επικοινωνία μεταξύ οικισμών πραγματοποιείται μόνο δια θαλάσσης, δεν υπάρχουν διανοιγμένοι δρόμοι για αυτοκίνητα).

Έτσι, λοιπόν, ξεκινάω από το σηματοδοτημένο, σε διάφορα σημεία της διαδρομής, μονοπάτι. 

Αισθάνομαι λίγο σαν τον Κοντορεβυθούλη του γνωστού παραμυθιού, που ακολουθεί τα σημάδια για να βρει το δρόμο του.

5,30 ώρες περπάτημα αλλά οι θέες σε αποζημιώνουν! 

Βρισκόμαστε πάνω από τον αρκτικό και ο ήλιος δεν δύει σχεδόν ποτέ τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι 11 η ώρα και έχεις την αίσθηση του δειλινού, έχω ήδη φάει και απολαμβάνω το κρασί μου σ’ένα από τα εστιατόρια με θέα στον κόλπο και την ατελείωτη μέρα εκεί έξω….