Ελαφόνησος: Το τυρκουάζ νησί της Λακωνίας

Από τον Χρήστο Νέζο

Ελαφόνησος, το ψαρονήσι της Λακωνίας με τους υποθαλάσσιους θησαυρούς και τις παραδεισένιες παραλίες.

Τόσα χρόνια το άκουγα, το διάβαζα· ξένοι δημοσιογράφοι και διεθνή σάιτ μιλούν για έναν παράδεισο στην Πελοπόννησο, με τον Σίμο –τη σπάνια αυτή παραλία– να κατατάσσεται στις 10 καλύτερες του κόσμου. Πιθανότατα, την πρώτη φορά που θα επισκεφτείς την Ελαφόνησο, θα πας μόνο και μόνο για να κολυμπήσεις σε αυτή τη διάσημη παραλία.

H Ελαφόνησος είναι το μοναδικό ελληνικό νησί όπου το εισιτήριο με το καράβι κοστίζει 10 ευρώ για το αυτοκίνητο και 2 ευρώ το άτομο. Ναι, καλά ακούσατε! Ο χρόνος διαμονής πάνω στο καράβι για να πέρασες από την Λακωνία στο Ελαφονήσι είναι 10 λεπτά περίπου.

Ιούλιος 2025

Έτσι αποφάσισα να γνωρίσω κι αυτό το νησί. Χωρίς να σκέφτομαι λιμάνι Πειραιά, μποτιλιάρισμα και αν θα προλάβω να μπω στο πλοίο! Μπήκα στο αυτοκίνητο πρωί-πρωί, με τη δροσούλα, όπως λένε, Ιούλιο μήνα, και πριν το καταλάβω περνούσα τον Ισθμό. «Καλώς ήρθατε στην Πελοπόννησο». Προσοχή: σε μικρή απόσταση, αφού περάσουμε την Κόρινθο, που τη βλέπουμε στα δεξιά, πρέπει να στρίψουμε αριστερά προς Τρίπολη· αλλιώς πάμε για Πάτρα.

Η διαδρομή προς Τρίπολη, με τον νέο εθνικό δρόμο, είναι όμορφη και άνετη. Αφού περάσετε την πρωτεύουσα της Αρκαδίας, στρίβετε αριστερά προς Σπάρτη. Έχουν περάσει 2 ώρες και ακολουθείτε τις ταμπέλες για Νεάπολη. Από εδώ το τοπίο αλλάζει: χωριά, λόφοι, πεδιάδες, βουνά με ελαιόδεντρα· αγαπημένες ελιές παντού. Ανοίξτε το παράθυρο να μυρίσετε τη λακωνική γη, τη γη της ελιάς.

Άκουγα για την περίφημη Σκάλα Λακωνίας, το μεγάλο κεφαλοχώρι, και πίστευα πως έχει θάλασσα –όπως συνηθίζεται– αλλά εδώ η Σκάλα είναι περικυκλωμένη από απέραντους ελαιώνες, όπως και οι Μολάοι. Καθώς κατεβαίνουμε, το γαλάζιο δεν αργεί να φανεί. Η διαδρομή μαγνητίζει το βλέμμα και τη σκέψη σου.

 Έχουν περάσει 4 ώρες και η Πούντα είναι μπροστά σου, μια μικρή προβλήτα που χωράει τσίμα – τσίμα δυο αυτοκίνητα, σε οδηγεί  στο καραβάκι – παντόφλα, που θα σε μεταφέρει απστην Ελαφόνησο που την βλέπεις απέναντι.

Αν έχει ουρά –όπως συμβαίνει συχνά τους καλοκαιρινούς μήνες– η παραλία μπροστά σου σε καλεί· μην καθυστερείς!

 

Πάνω στο καράβι, αντικρίζεις τον ορεινό όγκο της Πελοποννήσου και συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η απόσταση που σε χωρίζει από το νησί. Μια το μάτι σου στη γαλάζια θάλασσα με τον βυθό, μια στη λακωνική γη· καταλαβαίνεις πως, πριν από αιώνες, αυτό ήταν ενιαίο κομμάτι ξηράς.

Η Ελαφόνησος έχει έκταση 18 τετραγωνικών χιλιομέτρων, 4 μικρούς οικισμούς και περίπου 750 μόνιμους κατοίκους. Ο ομώνυμος οικισμός, στη βόρεια μύτη του νησιού, είναι η Χώρα – διάσπαρτη με παραδοσιακά και μοντέρνα σπίτια (δυστυχώς η πολεοδομία έχει κάνει τα στραβά μάτια) και πολλά από αυτά λειτουργούν ως καταλύματα. Ο παραλιακός δρόμος είναι γεμάτος καφέ και ταβερνάκια, μπροστά στα οποία δένουν τα ψαροκάικα. Η Ελαφόνησος έχει πολλούς ψαράδες, πράγμα που σημαίνει ότι εδώ θα φάτε καλά και ποιοτικά.

 

Η βυθισμένη πολιτεία. Ο αρχαίος οικισμός «Παύλο Πέτρι» βρίσκεται στον υποθαλάσσιο χώρο της Ελαφονήσου ανάμεσα στην παραλία της Πούντας και στη νησίδα Παυλοπέτρι, περίπου 600 μέτρα βόρεια-βορειοανατολικά από το λιμάνι της Ελαφονήσου.

Το 1904 ο γεωλόγος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Φωκίων Νέγρης, ανέφερε την ύπαρξη αυτής της βυθισμένης πολιτείας.

Ο Άγιος Σπυρίδωνας.
Καθώς πλησιάζουμε το νησί, μας καλωσορίζει από μακριά το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα, πολιούχου του νησιού, χτισμένο το 1858 πάνω στη βραχονησίδα.

Στις 12 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο οι Ελαφονησιώτες γιορτάζουν με θρησκευτική λαμπρότητα τον προστάτη τους – στoν Ιερό Ναό του Αγίου, στο λιμάνι του νησιού – τιμώντας τον Άγιο για την προστασία των ναυτικών και των ψαράδων. Η Ελαφόνησος άλλωστε διατηρεί έναν από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς στόλους της χώρας, δικαιώνοντας τον σπάνιο τίτλο «αυθεντικό ψαρονήσι».

 

Σύμφωνα με την παράδοση, ο ίδιος ο Άγιος Σπυρίδωνας επέβαλε την παρουσία του στο νησί, καθώς και το σημείο ανέγερσης του ναού. Ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα επρόκειτο να χτιστεί σε διαφορετικό μέρος και όχι στη βραχονησίδα όπου βρίσκεται σήμερα. Θα ονομαζόταν Άγιος Νικόλαος προστάτης των ναυτικών. Ο Πασχάλης Γερακάρης και η σύζυγός του Φλωρούσα Δραγωνίτσα, είχαν συγκεντρώσει τα υλικά για την ανέγερση. Όμως, εμφανίστηκε μπροστά τους ένας γέροντας και τους είπε να χτίσουν την εκκλησία στο νησάκι απέναντι. Ο ιδιοκτήτης  του απάντησε ότι ήταν δύσκολο να γίνει αυτό, αφού τότε δεν υπήρχε γέφυρα. Ο διάλογος επαναλήφθηκε τρεις φορές και, όταν οι κτήτορες ρώτησαν τον γέροντα ποιος ήταν, εκείνος απάντησε ότι ήταν ο Άγιος Σπυρίδωνας. Έτσι, η εκκλησία χτίστηκε στο συγκεκριμένο σημείο και είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού.

Ο ποιητής Γκένσερ στο ποίημα του “ο πρώτος ναύτης” αναφέρει ότι ο πρώτος ναυτικός στον κόσμο, ήταν ένας νέος, που διέπλευσε το Στενό της Ελαφονήσου, πάνω σ’ έναν κορμό δέντρου, όταν ένας σεισμός ξέκοψε τα Κύθηρα από την Ελαφόνησο και τον χώρισε από την αγαπημένη του. Το ποίημα μάλιστα αυτό, συμπεριλήφθηκε στον “Ηθικό Τρίποδα” που εξέδωσε ο Ρήγας Φεραίος.

Η Ελαφόνησος κατοικείται από την αρχαιότητα, όταν ακόμα δεν ήταν νησί αλλά χερσόνησος με το όνομα Όνου Γνάθος, καθώς, σύμφωνα με τον Παυσανία, το τότε σχήμα της θύμιζε γαϊδουρινή μασέλα. Το σημερινό όνομα του νησιού οφείλεται στους πληθυσμούς μικροκαμωμένων κόκκινων ελαφιών που ζούσαν κάποτε εδώ, όπως γράφει ο αρχαίος Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος. ‘Αλλοι τρεις οικισμοί του νησιού το Καπάρι λίγο μετά τον οικισμό του λιμανιού, η Λεύκη με την διάσημη παραλία του Σίμου και το Κάτω Νησί με την υπέροχη παραλία της Παναγιάς

 

Στα δυτικά του νησιού, η παραλία της Παναγιάς επίσης σημαντική με αμμόλοφους, κέδρους και φυσικά καταγάλανα νερά. Στην παραλία της Παναγιάς αξίζει να μείνεις για το φημισμένο ηλιοβασίλεμα για να απολαύσεις τα συγκλονιστικά χρώματα με τα οποίαλ βάφεται ο ουρανός καθώς ο ήλιος βουτά στη θάλασσα. Στο εσωτερικό της παραλίας, τα χειμερινά νερά δημιουργούν μια μικρή λίμνη. Στην περιοχή υπάρχουν επίσης πολλές σπηλιές, και η ντόπια παράδοση θεωρεί το Κάτω Νησί (οικισμός γύρω από την Παναγία) ως τη Χώρα των Κυκλώπων, ενώ τα νησιά της Παναγίας σαν “Κυκλώπετρες”.

 

Από το Αυλάκι της Παναγίας ξεκινά καλά κρυμμένο και αρκετά δύσβατο αμμώδες μονοπάτι, που οδηγεί στο καλά κρυμμένο μυστικό του νησιού, την βοτσαλωτή παραλία του Αγλύφτη. Εναλλακτικά, μπορείτε να επισκεφθείτε τον γραφικό όρμο με τα ρηχά νερά και το ολόλευκο ξωκλήσι του Αγίου Παταπίου δια θαλάσσης. Επίσης πανέμορφη και αμμουδερή στον οικισμό του λιμανιού, η παραλία Κοντογόνι προτιμάται κυρίως από τους ντόπιους. Ιδανική λύση για όταν φυσούν νότιοι άνεμοι στο νησί, το Κοντογόνι διαθέτει φανταστικά νερά, μερικά σκιερά αρμυρίκια, ομπρέλες, ξαπλώστρες και αρκετά μαγαζιά.

Παρά το μέγεθός της, η Ελαφόνησος διαθέτει έξι πεζοπορικές διαδρομές και τρεις ποδηλατικές. Εάν, λοιπόν, είσαι λάτρης της εξερεύνησης και της περιπέτειας, μπορείς να δεις το νησί σπιθαμή προς σπιθαμή,

Σε αυτό το νησί υπάρχει η παλιότερη βυθισμένη πολιτεία του κόσμου, χρονολογείται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και πιστεύεται ότι βυθίστηκε γύρω στο 1000 π.χ. 

 

Η εξερεύνηση με πλοίο στην βυθισμένη πολιτεία, στον Άγιο Πατάπιο, στις παραλίες, είναι εμπειρία μοναδική και γίνεται ιδιαίτερη με το Ελαφόνησος Fishing Tour  του “Αλιευτικού Τουρισμού”  στην οποία οι επισκέπτες μέσω του ψαρέματος γνωρίζουν το νησί. Ο καπετάνιος Νικόλας σε μαθαίνει τα μυστικά του ψαρέματος και όχι μόνο, αλλά συγχρόνως ανακαλήπτεις τα θαλασσινά μυστικά του νησιού, που δύσκολα μπορεί να αντικρύσει κάποιος χωρίς σκάφος.

Δεν περνούσε η ώρα για να με φέρει στην παραλία που με έκανε να θέλω να έρθω να κολυμπήσω. Αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που είχα επιλέξει να μείνω, ήμουν έτοιμος να αντικρίσω τον Σίμο, με τις δύο δίδυμες παραλίες, ούτε δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο. Και ξαφνικά, μπροστά μου απλώθηκε η απέραντη παχιά αμμουδιά∙ οι εξωτικοί αμμόλοφοι, με τις μεγάλες αμμοθίνες και τους κέδρους πασπαλισμένους με την ολόλευκη άμμο, σαν πάχνη χριστουγεννιάτικου δέντρου. Περπατούσα ανάμεσά τους για να βγω και να αντικρίσω την μοναδική παραλία του Σίμου.

Τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά των δύο πανέμορφων όρμων – Σαρακίνικο και Φράγκος, ή όπως λέγονται σήμερα: μικρός και μεγάλος Σίμος. Ένας παππούς μού είπε πως ο Σίμος είναι η μικρή παραλία, ενώ η άλλη δίδυμη είναι το Σαρακίνικο. Το μπάνιο εδώ είναι εμπειρία. Ένα κομμάτι της παραλίας διαθέτει ξαπλώστρες-κρεβάτια, τοποθετημένα ανά τρία, με σέρβις από ευγενικά παιδιά που σερβίρουν εύγευστους, φρέσκους χυμούς. Δεν ξέρω πόσες πορτοκαλάδες φρεσκοστημένες γεύτηκα, μιας και τα πορτοκάλια της Λακωνίας είναι από τα πιο γλυκά του καλοκαιριού και ιδιαίτερα διάσημα.

Αν πεινάσετε μετά από τόσες ώρες, το φαγητό εδώ στο CERVI είναι εξαιρετικό. Σε λίγα μόλις μέτρα από τη μοναδική παραλία του Μικρού Σίμου, οι ιδιοκτήτες δημιούργησαν ένα εστιατόριο που θα απογειώσει κάθε σας στιγμή! Δίνοντας έμφαση και στην παραμικρή λεπτομέρεια, προσφέρει ποιοτικές ελληνικές γεύσεις. Ο σεφ και η ομάδα του ετοιμάζουν πρωτότυπα αλλά και παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας, χρησιμοποιώντας μόνο αγνά προϊόντα της λακωνικής γης, φρέσκα ψάρια και κρέατα εγχώριας παραγωγής.

Οι δυο πανέμορφες παραλίες συνδέονται μεταξύ τους με μια λεπτή λωρίδα άμμου και προστατεύονται από το πρόγραμμα Natura 2000, λόγω της ομορφιάς τους, του εξωτικού τοπίου και των αμμόλοφων που είναι μοναδικοί στην Ευρώπη.

Οι πιο μαγικές στιγμές για να βρεθεί κανείς στο Σίμο είναι την ώρα της ανατολής του ηλίου, τις νύχτες που όταν δεν υπάρχει φεγγάρι, μπορεί κανείς να δει τα αμέτρητα αστέρια αλλά κυρίως, τις νύχτες με πανσέληνο: μία σπάνια εμπειρία κατά την οποία η κατάλευκη άμμος αντανακλά το φως της σελήνης και η θάλασσα γεμίζει ασημόσκονη (πιθανώς υπάρχει κάποιο είδος πλαγκτόν που λαμπυρίζει στο σκοτάδι αλλά είναι ορατό μόνο με το φως του φεγγαριού).

Σύμφωνα με την ντόπια παράδοση, η παραλία του Σίμου πήρε το όνομα της είτε από έναν Καλύμνιο δύτη-σφουγγαρά, ή από κάποιον ερημίτη που ονομαζόταν Σίμος.  

Ακόμη και το χειμώνα είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε έναν περίπατο στην άμμο και μια μικρή ανάβαση στην κορυφή της χερσονήσου. Ανάμεσα στις δύο παραλίες βρίσκεται το Ακρωτήρι Έλενα, νότια του οποίου εικάζεται ότι υπάρχει ακόμα μία βυθισμένη πόλη. Η ύπαρξη οψιανού στους αμμόλοφους του ακρωτηρίου ενισχύει αυτή την άποψη .

Στα νότια βλέπουμε τα Κύθηρα κι ανάμεσα βρίσκεται το Στενό της Ελαφονήσου ή “Μπογάζι του Τσιρίγου”, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι.Είναι το περίφημο Cervi Channel των Άγγλων που συναντάται σχεδόν σ’ όλους τους χάρτες, ιδιαίτερα κατά τη Μεσαιωνική εποχή. 

 

Από το μπαλκόνι του δωματίου μου χαζεύω τον όμορφο ελαιώνα, που καταλήγει μετά από εκατό μέτρα στη θάλασσα. Το νησί είναι γεμάτο ελιές και, όπως με πληροφορούν, εδώ καλλιεργούνται πάνω από 500 στρέμματα, τα οποία δίνουν το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Πολλοί Λαφωνησιώτες δεν καλλιεργούν σιτάρι, βρώμη, κριθάρι και όσπρια, αλλά προτιμούν τις απέναντι εύφορες ακτές της Λακωνίας. Η Ελαφόνησος είναι πλούσια σε αυτοφυή φυτά που λατρεύουν οι μέλισσες, όπως το θυμάρι, το ρείκι, το θρούμπι και το φασκόμηλο. Όπως καταλαβαίνετε, το νησί παράγει εξαιρετικής ποιότητας μέλι, που αξίζει να προμηθευτείτε απευθείας από τους παραγωγούς.

Όπως καταλαβαίνετε, ως γνήσιο ψαρονήσι, η Ελαφόνησος έχει γαστρονομική ταυτότητα που καθορίζεται από το καλάθι του ψαρά. Έτσι, το φρέσκο ψάρι και τα θαλασσινά βρίσκονται καθημερινά στο παραδοσιακό λαφονησιώτικο τραπέζι. Για ένα να είστε σίγουροι: εδώ θα φάτε τα καλύτερα ψάρια.

Κάθε χρόνο, το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, πραγματοποιείται στην πλατεία του λιμανιού η Γιορτή των Ψαράδων – η παραδοσιακή εκδήλωση του ιστορικού Συλλόγου, που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου, πολλοί από τους οποίους έρχονται ειδικά για αυτή. Η βραδιά είναι ένα γνήσιο πελοποννησιακό πανηγύρι, με νησιώτικους χορούς, άφθονο κρασί και φυσικά φρέσκα ψάρια, προσφορά των ψαράδων του τόπου.

Σπεσιαλιτέ του νησιού είναι η κακαβιά, η ντόπια βελούδινη ψαρόσουπα με έντονη γεύση και άρωμα από χορταρικά. Άλλο ένα πιάτο,που είναι πολύ διάσημο, είναι και η Κολοχτύπα, που μοιάζει με αστακό (αλλά η κολοχτύπα δεν έχει δαγκάνες), σερβίρεται με μακαρόνια Δοκίμασε χταπόδι κοκκινιστό με πατάτες ή κοφτό μακαρονάκι, ψητό ή ξιδάτο και πεντανόστιμη αστακομακαρονάδα. Πολύ αγαπητές στους Λαφωνησιώτες είναι και οι πίτες που φτιάχνονται σε διάφορες παραλλαγές. Δοκίμασε το τσαΐτι, μια παραδοσιακή πίτα από τα Βάτικα της Λακωνίας που έφτιαχναν οι τσοπάνοι με φρέσκο κατσικίσιο τυρί και δυόσμο. Εξαιρετικά είναι και τα αφράτα αρωματικά παξιμάδια που φτιάχνονται στο νησί, τα λεγόμενα εφτάζυμα, καθώς και τα παραδοσιακά σιροπιαστά γλυκά της Ελαφονήσου που γίνονται στο τηγάνι, οι σαμουσάδες και τα λυχναράκια.

Πρώτη στάση για φαγητό στο εστιατόριο Νταγιάντα, φημισμένο για τα ψάρια του, λίγα μόλις μέτρα από την έξοδο των ferry boat. Τα φρέσκα αλιεύματα και τα χταπόδια κάνουν… παρέλαση, όπως λέει η ευγενική κυρία Νταγιάντα, η οποία μαζί με την κόρη της μάς σέρβιρε ωραίες σαλάτες και το τοπικό τσαΐτι. Δεν δίστασαν μάλιστα να μου δείξουν τη συνταγή την επόμενη μέρα, live, στην καλοκαιρινή εκπομπή του ΑΝΤ1. Το μεγάλο τους ατού είναι οι ψαρομεζέδες και γενικότερα ό,τι βγάζει η βάρκα του ψαρά.

Να σας πω βέβαια και κάτι που μας συνέβη για πρώτη φορά: την ώρα που τρώγαμε μεσημέρι στο νησί, με το τραπέζι μας ακριβώς πάνω στη θάλασσα, όλη την ώρα του φαγητού μας μια καρέτα-καρέτα έκανε βόλτες σε απόσταση μόλις ενός μέτρου! Δεν καθόταν όμως να τη φωτογραφίσουμε∙ όσες φορές κι αν επιχειρήσαμε να την απαθανατίσουμε, πάντα μάταια… πολύ ντροπαλή.

 

Δεύτερη Στάση για φαγητό  στην άκρη της παραλίας “Κοντογόνι”. Μέσα στον οικισμό επισκεπτόμαστε την οικογενειακή ταβέρνα «Αρώνης». Μακριά από την οχλαγωγία του κεντρικού δρόμου, ωραίο φαγητό δίπλα στο κύμα με θέα ολόκληρη την παραλία. Η ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι πραγματικά μαγευτική. Η ταβέρνα φημίζεται για τα φρέσκα ψάρια από το καΐκι της οικογένειας Αρώνη. 

Η ψαρόσουπα, το γεμιστό καλαμάρι, η γαριδομακαρονάδα, η αστακομακαρονάδα και οι πένες με σολωμό ή κοτόπουλο από την ιδιοκτήτρια είναι μερικά από τα εδέσματα που έμειναν πραγματικά αξέχαστα! Αν είσαι  λάτρης του μουσακά δοκίμασε και δεν θα χάσεις. Στα ξεχωριστά πιάτα ήταν το χειροποίητο τσαϊτι με φρέσκο τυρί, ο σπιτικός μαρινάτος γαύρος και το κρασάτο χταπόδι της Καλλιόπης. Όλα τα πιάτα βασίζονται σε τοπικές συνταγές και τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι πάντα φρέσκα, ντόπια και τα περισσότερα παράγονται από τους ιδιοκτήτες. Το ελαιόλαδο είναι από τους ελαιώνες του Κάτω νησιού και το κρασί από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας. Η αυθεντική και εγκάρδια φιλοξενία των ιδιοκτητών ολοκληρώθηκε  με το φίλεμα του υπέροχου χαλβά της Καλλιόπης ή του σπιτικού γλυκού της με καρότο.

Τρίτη στάση για φαγητό στο ωραιότερο μπαλκόνι του Νησιού, Στα Νησιά της Παναγίας. Πρόκειται για ένα ελληνικό παραδοσιακό εστιατόριο, που συνδυάζει τη νοστιμιά και τη μαγική θέα. Το οικογενειακό εστιατόριο της κ. Αλεξάνδρας είναι μια εξαιρετική επιλογή για φαγητό μετά το μπάνιο και όχι μόνο. Είναι πραγματικά το καλύτερο σημείο του νησιού για να απολαύσει κανείς ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα. Πορφυροκόκκινες πινελιές ζωντανεύουν τον ορίζοντα, διαπερνούν τα σύννεφα και λούζουν με φως τα νερά της θάλασσας και τα πανέμορφα νησάκια της Παναγίας. Η επίσκεψη ξεκίνησε δοκιμάζοντας  το παραδοσιακό χειροποίητο τσαΐτι ( παντού το σερβίρουν το τσαίτι είναι το παραδοσιακό τους φαγητό) και την ιδιαίτερη τονοσαλάτα με τόνο ψαρεμένο από τα νερά της Ελαφονήσου.Τα φρέσκα ψάρια, αστακομακαρονάδα ή κολοκτύπα με μακαρόνια είναι και εδώ στην ημερήσια  διάταξη. Αν αγαπάτε την ψαρόσουπα, της Αλεξάνδρας εδώ είναι πεντανόστιμη!

Άφησα, αγαπητοί μου, για το τέλος αυτό που θα πρέπει να επισκεφτείς οποσδήποτε στην Ελαφονήσο και είναι το ζαχαροπλαστείο της Παντελίνας. Βρίσκεται στο κέντρο στην χώρα, λίγα μέτρα πάνω από τον παραλιακό δρόμο και αποτελεί σταθερή αξία. 

Η ιδιοκτήτρια συνεχίζει την παράδοση της Ελαφονήσου παρασκευάζοντας με αγνές πρώτες ύλες στο εργαστήριο της σαμουσάδες, αμυγδαλωτά, κουραμπιέδες και τραγανές δίπλες, που λιώνουν στο στόμα. Επιλογές που διατηρούνται εκτός ψυγείου και μπορούν να γλυκάνουν τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν πάρετε το δρόμο της επιστροφής! 

Εκτός από τα φημισμένα παραδοσιακά γλυκά της υπάρχουν πολλά είδη από γλυκά ταψιού και κουλουράκια για όλα τα γούστα.

Όλα τα προϊόντα είναι χειροποίητα από την Παντελίνα, την οποία θαύμασα για το ταλέντο της στη ζαχαροπλαστική, την αγάπη της για το νησί και το χαμόγελό της. Το παράπονό της, όμως, είναι πως τα παιδιά της δεν θα ακολουθήσουν το επάγγελμά της∙ κι έτσι διερωτώμαι τι θα απογίνουν αυτές οι μοναδικές συνταγές. Λάτρεψα τα αμυγδαλωτά της, αλλά και τις διπλές.

Σίγουρα  θα ξανάρθω σε αυτό το νησί. Με μάγεψε η παραλία Σίμος, η ησυχία, και το καλό φαγητό. 

 

 

Διαβάστε στο wetravel.gr Παπούα  Ινδονησίας 

Η Έλσα Νέζου μας ταξιδεύει στην μακρινή χώρα