Και μετά από μπόλικες ώρες  πτήσης έφτασα στη Χαβάη και στο νησί Οάχου. 

Η αλήθεια είναι πως η πρώτη εντύπωση δεν ήταν και η καλύτερη αφού το αεροδρόμιο της Χαβάης είναι ένα από τα πιο ανοργάνωτα αεροδρόμια που έχω επισκεφθεί, όμως ρωτώντας φτάνεις στην πόλη και έτσι κατάφερα να φτάσω στην παραλαβή αποσκευών. Η γνώμη μου για το αεροδρόμιο έφτιαξε όταν στον δρόμο για την έξοδο πέρασα από έναν ημιυπαίθριο χώρο ο οποίος ήταν ό,τι πιο κοντά σε Χαβάη φανταζόμουν ως τώρα, με λίμνη, φοίνικες και τροπικά πουλιά.

Το ταξί με περίμενε απ έξω και σε λιγότερο από 10 λεπτά έφτασα στο ξενοδοχείο μου στην περιοχή Waikiki όπου είναι και η πιο τουριστική περιοχή της Χαβάης. Στον 42^ο όροφο και μπροστά στη θάλασσα πήρα μια πανοραμική γεύση του νησιού και η αίσθηση ήταν όντως εξωτική.

Ημέρα 1^η

Δεν ήθελα να χάσω χρόνο, μιας που για να χορτάσεις τέτοιες περιοχές θέλεις αρκετές μέρες και γω δεν είχα όσες θα ήθελα. Κατέβηκα στην παραλία Waikiki και μπήκα στο πρώτο μαγαζί που βρήκα και παρείχε υπηρεσίες με μαθήματα surfing. Ευγενέστατος εκπαιδευτής (όπως και όλοι οι κάτοικοι στην Χαβάη απ ότι τελικά διαπίστωσα) με βοήθησε και έκανα surfing για πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα μεγάλα κύματα ενώ υπήρχε άπνοια. Ο ευγενέστατος εκπαιδευτής μου εξήγησε συνοπτικά ότι τα κύματα δημιουργούνται από καταιγίδες και θύελλες στην περιοχή της Αλάσκας και κατευθύνονται προς την Χαβάη όπου συναντάνε τις παραλίες της. Γι αυτό και η Χαβάη είναι ο νούμερο ένα προορισμός για τους σέρφερς ανά τον κόσμο. Μεγάλα κύματα χωρίς αέρα. 

Το σερφ μου πήρε όλη την μέρα και αφού είναι ένα εξουθενωτικό άθλημα, γύρισα στο ξενοδοχείο, έφαγα στο εστιατόριο και έκανα τα σχεδία της επόμενης μέρας. 

Ημέρα 2^η

Η Χαβάη αν και σχετικά μικρό νησί έχει πραγματικά πάρα πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Ξεκίνησα πρωί – πρωί και νοικιάζοντας αυτοκίνητο σε πραγματικά καλή τιμή χωρίς να χρειαστεί να κάνω παζάρια, πήγα στο Diamond Head State Monument. Ένας μεγάλος κρατήρας ηφαίστειου που εξερράγη πριν απόπερίπου 300,000 χρόνια.

Ιδανική περιοχή για περιπατητές.

Επόμενη στάση ήταν η παράλια Hanauma Bay. Προστατευόμενη παραλία με πολύχρωμα κοράλλια και ψάρια. Μάσκα δεν είχα αλλά τα νερά ήταν τόσο καθαρά που δε την χρειάστηκα για να δω την υδάτινη ζωή. Έκανα μια βουτιά, κάθισα στην άμμο να στεγνώσω και πήγα στον επόμενο προορισμό μου όπου ήταν το Halona Blow hole. Και αυτό ήταν κάτι που πραγματικά δεν είχα ξανά δει. Λαβα που έχει χυθεί στη θάλασσα και έχει δημιουργήσει νέα γη. Λόγω των κυμάτων όμως η θάλασσα έχει διαμορφώσει στην ξεραμένη λαβα μικρά φαράγγια που καταλήγουν σε μια τρύπα. Το νερό μπαίνει μέσα στις αυλακώσεις και καταλήγει στην τρύπα όπου και δημιουργεί πίδακα νερού.

Πέρασα μια βόλτα από την Eternity Beach όπουμπορείς να δεις χελώνες να κάνουν φωλιές, όμως όταν επισκέφτηκα την συγκεκριμένη παραλία (Φεβρουάριος)  δεν ήταν εποχή ζευγαρώματος και οι χελώνες απουσίαζαν. Έτσι συνέχισα για τον επόμενο προορισμό μου που ήταν η Sandy Beach Park. Αμμώδης παραλία γνωστή για τα μεγάλα της κύματα. Δε δοκίμασα την τύχη μου στο σερφ εκεί καθώς τα κύματα ήταν όντως μεγάλα και εγώ όχι και τόσο έμπειρος σέρφερ!

Ήταν ήδη απόγευμα και αφού έφαγα κάτι σε παραδοσιακό εστιατόριο στον δρόμο για το κέντρο, αποφάσισα να κλείσω την ημέρα μου με τοHawaiian Luau. Είναι ένα ιβεντ με παρωδιακούς χαβανέζικους χορούς που πραγματικά αξίζει να απολαύσει όποιος βρεθεί στη Χαβάη.

Ημέρα 3^η. 

Μετά το πρωινό κατευθύνθηκα προς το Nu’uanu Pali. Ένα σημείο στην κορυφή της περιοχής Pali όπουφημίζεται για δυο πράγμα. Την πανέμορφη θέα που σου κόβει την ανάσα, και τα πολύ δυνατά ρεύματα αέρα που δημιουργούνται από την μορφολογία των βουνών. Σε αυτή την περιοχή, λόγω του αέρα, έχασα και γω όπως και πολλοί άλλοι το καπέλο μου!  

Στη συνέχεια πήγα να δω ένα από τα πιο γνωστά και τουριστικά αξιοθέατα, το Byodo-In Temple. Ένας Ιαπωνικός ναός που χτίστηκε το 1968 σε μια από της πιο ήσυχες και όμορφες περιοχές της Χαβάης. Άνθρωποι απ όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται εκεί για διαλογισμό αλλά και για να απολαύσουν τον ναό, τον μικρό καταρράκτη και την ησυχία της περιοχής. Και μόνο ο ναός είναι ένας από τους λόγους να επισκεφτείς το νησί της Χαβάης.

Συνεχίζοντας βόρεια έκανα μια στάση στην παραλία Kualoa όπου μπορείς να δεις το μικρό νησάκι Chinaman’s Hat..

Όπως λέει και η λέξη είναι ένα νησάκι το οποίο μοιάζει με καπέλο και μπορείς να περπατήσεις μέχρι εκεί όταν η παλίρροια έχει τραβήξει πίσω τα νερά της θάλασσας. Δυστυχώς και πάλι δεν ήμουν τόσο τυχερός οπότε συνέχισα τον δρόμο μου για να βρεθώ τώρα στις φάρμες Kahuku όπου και έφαγα για μεσημεριανό τηγανιτές γαρίδες με κρούστα από καρύδα μιας και οι φάρμες αυτές είναι γνωστές για την παραγωγή γαρίδας.

Τελευταία στάση της ημέρας ήταν και ένα από τα ομορφότερα μέρη της Χαβάης, το πάρκο Waimea Arboretumand Botanical Garden. Ένα μαγευτικό τοπίο με πάνω από 5000 είδη βλάστησης, αρχαιολογικά εκθέματα και έναν καταρράκτη σπάνιας ομορφιάς. Από την είσοδο του πάρκου μέχρι το τέλος του που είναι ο καταρράκτης είναι περίπου μίση ώρα περπάτημα στην οποία αξίζει το κάθε δευτερόλεπτο.

Ημέρα 4^η

Την 4^η και τελευταία μου ημέρα στη Χαβάη, ως λάτρης της ιστορίας, την πέρασα σε ολοήμερη ξενάγηση στο pearl harbour. Το παλιό στρατιωτικό λιμάνι που πλέον είναι ένα ζωντανό ιστορικά μουσείο. 

Αυτό που θα κρατήσω περισσότερο από το ταξίδι μου στην Χαβάη είναι τελικώς οι άνθρωποι. Ευγενέστατοι ντόπιοι που έχουν τουριστική παιδεία και ξέρουν πώς να σε κάνουν να νιώσεις άνετα. Ένας από τους λόγους της πάστας των ανθρώπων εκεί, πιστεύω πως είναι το κλίμα και το ίδιο το νησί αφού όπως και μου απάντησε ένας ντόπιος όταν τον ρώτησα «στον υπόλοιπο κόσμο τα παιδιά σχολάνε και πάνε φροντιστήριο. Στη Χαβάη σχολάνε και πάνε για σερφ».