Από τον Χρήστο Νέζο
Αλιμνιά, το εγκαταλελειμμένο πανέμορφο νησί της Δωδεκανήσου
Ένα άγνωστο για μένα αλλά και το πολύ κόσμο νησί του Νοτίου Αιγαίου είχα τη χαρά να γνωρίσω σε μια επίσκεψη μου στη Χάλκη. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Σάββας Χατζηνικολάου της Blutopia Marine Park από τη Ρόδο με το σκάφος του ανέλαβε να μας το εξερευνήσει. Έτσι το πρωί 27 Οκτωβρίου 2024 ξεκινήσαμε από το λιμανάκι της Καμύρου στη Ρόδο για τη Χάλκη. Με ένα ανοιξιάτικο καιρό και τη θάλασσα λάδι κάναμε στάση για να θαυμάσουμε το μοναδικό επισκέψιμο τουριστικά ιχθυοτροφείο στην Ευρώπη. Είμαστε στη μέση της θαλάσσιας διαδρομής Ρόδου στη Χάλκης και ο καπετάνιος μας λέει πως θα προσέγγισουμε την εγκαταλελειμμένη Αλιμιά το νησί που διοικητικά υπάγεται στη Χάλκη.
Ένας φυσικός κόλπος με βλάστηση μας φέρνει στην Αλιμιά. Από μακριά μια εκκλησία και κάτι ερειπωμένα κτίρια είναι οι πρώτες εικόνες.
Μια πλωτή εξέδρα για την διευκόλυνση των επισκεπτών με σκάφος μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Μηνά αντικρίζει ο επισκέπτης που κατασκευάστηκε από τον Χαλκίτη μεγαλέμπορο σφουγγαριών, Ιωάννη Πιπίνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και στέκει εκεί για να καλωσορίζει τους επισκέπτες. Ένα χωμάτινο μονοπάτι σε οδηγεί στα εγκαταλελειμμένα μεγάλα κτίρια είναι οι στρατώνες των Ιταλών τα χρόνια της Ιταλοκρατίας που ήταν ξακουστός ναύσταθμος. Ο Μουσολίνι το χρησιμοποιούσε ως βάση υποβρυχίων, λόγω της θέσης του στη Μεσόγειο και ως βάση ανεφοδιασμού των πλοίων του ιταλικού πολεμικού ναυτικού.
Ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι (μουλατιέρα) που οδηγεί από την εξέδρα στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου και την ομώνυμη εκκλησία, συναντάμε τη μεγάλη παραλία του νησιού, ενώ πίσω ακριβώς από την παραλία με τα κατάλευκα βότσαλα, βρίσκεται η μικρή λίμνη που προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα το καλοκαίρι όταν στα νερά της καθρεφτίζετε το μοναστήρι.
Το καλοκαίρι για το νησί πραγματοποιούνται δύο φορές την εβδομάδα οργανωμένες εκδρομές από την Κάμειρο Σκάλα (νοτιοδυτικά της Ρόδου) προς τον όρμο του Αγίου Γεωργίου της Αλιμνιάς. Ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι (μουλατιέρα) που οδηγεί από την εξέδρα στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου και την ομώνυμη εκκλησία, συναντάμε τη μεγάλη παραλία του νησιού, ενώ πίσω ακριβώς από παραλία με τα κατάλευκα βότσαλα, βρίσκεται η μικρή λίμνη που προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα μέσα στο καλοκαίρι.
Σε μικρή απόσταση από την ακτή υπάρχει μια μικρή λίμνη με αλμυρό νερό, που αποτελεί έναν από τους 37 φυσικούς υγροτόπους των Δωδεκανήσων
Η εκκλησία του Αγίου Μηνά στην είσοδο του λιμανιού της Αλιμιάς
Το καλοκαιρι του 2014 ο Βασιλιάς της Αγγλίας Κάρολος, όταν ήταν ακόμα Πρίγκηπας επισκέφθηκε με την σύζυγό του Καμίλα, το νησί της Αλιμιάς, παραμένοντας εκεί δύο μέρες με τη θαλαμηγό του αλλά και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που ενθουσιαστικέ με την Αλιμιά θέλοντας να επενδύσει, αγοράζοντας η νοικιάζοντας για πολλά χρόνια το εγκαταλελημένο μικρό Παράδεισο των Δωδεκανήσων.
Τη δεκαετία του 2000 ο επενδυτικός όμιλος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έστειλε έναν από τους δικηγόρους του στη Χάλκη για να συναντηθεί με τον δήμαρχο του νησιού Μιχάλη Πατρό με σκοπό να αγοράσει ένα νησάκι, λίγο έξω από την Χάλκη. Πρόσφερε (και μάλιστα σε μετρητά) δύο δισ. ευρώ είτε να το αγοράσει ολόκληρο, είτε να το ενοικιάσει για μακρό χρονικό διάστημα. Σκοπός του ήταν να το μετατρέψει σε χώρο θαλάσσιας άσκησης, όπως το ονόμαζε με την οικοδόμηση πολυτελών παραθαλάσσιων οικισμών.
Η αρχαία ονομασία ήταν Ευλίμνη (ευ+λίμνη) λόγω των ήρεμων νερών που σχημάτιζαν περιορισμένης έκτασης λίμνη. Η παραφθορά της λέξης κατά τη διάρκεια των αιώνων οδήγησε τους Ευρωπαίους περιηγητές, όπως οι Bordone (1547), Boschini (1658), Dapper και Piacenza (1688), Coronelli (1707) στο να την αποτυπώσουν στους πορτολάνους τους και τα βιβλία της εποχής ως Limonia (Λιμόνια).
Στα Μεσαιωνικά χρόνια της κυριαρχίας των Ιπποτών ονομαζόταν και Limonia (Λειμώνια). Το Τάγμα των Ιωαννιτών παραχώρησε το 1366 τα νησιά Τήλο, Χάλκη και Αλιμνιά, ως φέουδα, στον Barello Assanti da Ischia με τoν όρο να καταβάλλει ετησίως εισφορά 200 χρυσά φιορίνια και να χτίσει έναν ισχυρό πύργο. Παρά τις συχνές συστάσεις του Συμβουλίου του Τάγματος να επισπευστεί η κατασκευή του, τελικά ανεγερθεί πολύ αργότερα, το 1475, αφού κατέπλευσε στο νησί ένα μεγάλο γενοβέζικο πλοίο, φορτωμένο με όλα τα υλικά και, κυρίως, μαστόρους.
Τα ερείπια της βάσης ανεφοδιασμού των πλοίων του ιταλικού πολεμικού ναυτικού στην Αλιμιά
Στον υπαίθριο χώρο δίπλα στην παραλία που έχει φτιαχτεί για μπάρμπεκιου ο Σάββας μας ετοίμασετα ένα αξέχαστο γεύμα με ολόφρεσκα ψάρια από το διάσημο ιχθυοτροφείο του που δεν θα ξεχάσουμε.
Στην Αλιμιά σήμερα καταβάλλεται μια προσπάθεια να δημιουργηθεί υποδομή ώστε σταδιακά να κατοικοιθεί ξανά και να αξιοποιθούν οι δυνατότητες της μέσα απο μια σύγχρονη θεώρηση χωρίς να αλλοιωθεί στο παραμικρό το περιβάλλον και τα χαρίσματά της. Οι τελευταίοι μόνιμοι κάτοικοι έφυγαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 κι έπειτα, η Αλιμνιά παρέμεινε ακατοίκητη ως συνέπεια της μετανάστευσης των κατοίκων προς το εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησε να κατοικείται εκ νέου, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι του οικισμού του Αγίου Γεωργίου έχει επισκευαστεί με σεβασμό στην παράδοση και την τοπική αρχιτεκτονική και μάλιστα με εθελοντική εργασία και πρωτοβουλία του Κώστα Μανωλάγκα του μοναδικού κατοίκου σήμερα.
Ιστορία
Η Αλιμιά ακολούθησε την τύχη των υπολοίπων νησιών της Δωδεκανήσου. Από το 1522 έως το 1912 αποτέλεσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατείχε τα νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Από τη μελέτη του μητροπολιτικού κώδικα του 19ου αιώνα βγαίνει το συμπέρασμα ότι η Αλιμνιά ήταν ο σιτοβολόνας της Χάλκης, καθώς είχε τις μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γη, ενώ παράλληλα το έδαφός της ήταν πιο εύφορο σε σχέση με τη Χάλκη. Στην Αλιμνιά οι κάτοικοι ήταν αγρότες και ζούσαν από την καλλιέργεια της γης αλλά και από την κτηνοτροφία και τυροκόμια. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ακόμα και σήμερα απόγονοι των παλαιότερων κατοίκων θυμούνται τους γονείς τους να παρασκευάζουν διάφορα τυριά και βούτυρο και να πηγαίνουν με καΐκια να τα πουλήσουν στη γειτονική Κάμειρο Σκάλα της Ρόδου.
Στα Μεσαιωνικά χρόνια της κυριαρχίας των Ιπποτών ονομαζόταν και Limonia (Λειμώνια). Το Τάγμα των Ιωαννιτών παραχώρησε το 1366 τα νησιά Τήλο, Χάλκη και Αλιμνιά, ως φέουδα, στον Barello Assanti da Ischia με τoν όρο να καταβάλλει ετησίως εισφορά 200 χρυσά φιορίνια και να χτίσει έναν ισχυρό πύργο. Παρά τις συχνές συστάσεις του Συμβουλίου του Τάγματος να επισπευστεί η κατασκευή του, τελικά ανεγερθεί πολύ αργότερα, το 1475, αφού κατέπλευσε στο νησί ένα μεγάλο γενοβέζικο πλοίο, φορτωμένο με όλα τα υλικά και, κυρίως, μαστόρους.
Η Αλιμιά έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό προγράμμα για την προστασία της φύσης. Natura 2000 .
Την Αλιμιά ανακαλύπτουν κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι επισκέπτες που αναζητούν αγνώστους προορισμούς και φτάνουν εκεί είτε μέσω της Χάλκης, σε μισή ώρα είτε μέσω της Καμείρου Σκάλας.
Διαβάστε στο wetravel.gr Καντοβάν η Καππαδοκία του Ιράν
Η Έλσα Νέζου μας ξεναγεί στην άγνωστη πόλη του Ιράν
